بسیاری از کودکان در هنگام غذا خوردن بسیاربی‌اشتها هستند. اگر با این مشکل سروکار دارید، خبر خوبی داریم، این کاملاً طبیعی است! تا زمانی که کودک شما به سرعت رشد می‌کند و خوشحال است، جای نگرانی نیست. در حقیقت بعد از سال اول، رشد کودک کند می‌شود و کودکان به غذای زیادی احتیاج ندارند. علاوه‌براین، رشد شناختی و جسمی‌ای که کودکان به دست می‌آورند باعث می‌شود که آنها بیشتر به بازی و کاوش علاقه‌مند شوند و کمتر به نشستن و غذا خوردن تمایل داشته باشند.
یکی از دلایل آشفتگی کودکان و تمایل نداشتن به غذا خوردن این است که آنها به دنبال استقلال‌اند و امتناع از غذا خوردن به آنها حس انتخاب می‌دهد. کودکان می‌خواهند خودشان انتخاب کنند که چه چیزی و چه مقدار بخورند، و همیشه اشتها ندارند. بنابراین بعضی‌اوقات خیلی خوب غذا می‌خورند و روزهای دیگر تمایلی به خوردن چیزی ندارند. شما باید به انتخاب آنها برای خوردن یا نخوردن غذا احترام بگذارید اما به یاد داشته باشید که فقط شما تعیین می‌کنید که چه غذایی به کودک بدهید و در چه زمانی.
درست کردن چند نوع غذای سالم و گذاشتن آن در معرض دید کودک در زمان صرف غذا و همواره درست کردن غذاهای جدید بسیار مهم است؛ زیرا ممکن است لازم باشد کودک ۱۰ تا ۱۵ بار غذایی را بخورد یا آن را سر میز غذا ببیند تا در نهایت آن را دوست داشته باشد یا حتی امتحانش کند.علاوه‌براین، وقتی نوبت به درست کردن غذاهای جدید می‌رسد، به یاد داشته باشید که آنها را به مقدار کم همراه با غذای آشنایی که می‌دانید کودک دوست دارد، به او بدهید.
اکنون می‌دانیم که همه کودکان یکسان نیستند و ممکن است دلایل مختلفی وجود داشته باشد که آنها نخواهند غذا بخورند یا غذاهای جدید را امتحان کنند. در نتیجه، در این مقاله درباره دلایلی که کودکان از خوردن غذا امتناع می‌کنند و نکاتی در مورد نحوه تغذیه آنها صحبت می‌کنیم.
اگر کودک شما به طعم، بو یا بافت غذا حساس است:
گزینه‌های غذایی سالم را همراه با غذایی که می‌دانید او دوست دارد، به او بدهید.

غذاهای جدیدی را کم‌کم به کودک بدهید. به خاطر داشته باشید که برای چشیدن غذا ممکن است مجبور باشید، بارها آن غذا را به او بدهید.
به غذا و بافت‌ غذایی که کودک را آزار می‌دهد، توجه کنید و سعی کنید دفعه بعد همان غذا را با روش متفاوتی درست کنید.
اگر او نسبت به خوردن غذاهای جدید مقاومت می‌کند و نمی‌خواهد غذای خاصی را امتحان کند یا بخورد:
غذای جدید را به همراه غذایی که کودک شما دوست دارد، به او بدهید. او را تشویق کنید که غذاهای جدید را لمس کند، بو کند یا امتحان کند.
در برابر تمایل به تهیه غذای ویژه برای کودک خود مقاومت کنید اما مطمئن شوید که در هر وعده غذایی چیزی وجود دارد که او دوست دارد. همیشه سعی کنید آنچه را که بقیه اعضای خانواده می‌خورند، به کودک بدهید اما با تکه‌های کوچک‌تر.
تنقلات سالم مانند ماست، حمص (نوعی پیش غذا)، سس گوجه فرنگی، کره بادام زمینی را به او بدهید تا کودک با خوردن آنها، میوه و سبزیجات را راحت‌تر و با رغبت بیشتری بخورد.
کودک خود را درگیر جنبه‌های ساده پخت‌وپز کنید تا غذا مورد توجه او قرار گیرد.
به یاد داشته باشید که اگر کودک نمی‌خواهد آن را بچشد، آرام آرام او را در معرض غذای جدید قرار دهید و صبور باشید.
فرزند شما کم اشتهاست، اما آنچه او واقعاً می‌خواهد این است که خودش را سیر کند. در این حالت می‌توانید:
در وعده‌های غذایی، غذای آماده را به او بدهید.
به کودک اجازه دهید تا کارد و چنگال را خود در دست بگیرد، حتی اگر هنوز نمی‌تواند بین چشم و دستش هماهنگی ایجاد کند.
از کودک خود بپرسید چگونه می‌خواهد غذا در بشقابش سرو شود.

کوچولوی شما بسیار فعال است و دوست ندارد بازی را برای نشستن و غذا خوردن متوقف کند:
کوچولوی خود را بنشانید تا غذا آماده شود و بشقاب او کامل شود.
سعی کنید هر وعده غذایی مختصر باشد.
در زمان صرف میان‌وعده، در هنگام بازی مواد غذایی سالم به او بدهید.
کودک بین وعده‌های غذایی، چیزهایی می‌خورد. این بدان معنی است که او بدون هیچ برنامه مشخصی میان‌وعده‌های کمی را می‌خورد؛ بنابراین معمولاً در زمان خوردن وعده‌های غذایی اصلی گرسنه نیست:
به یاد داشته باشید که میزان میان‌وعده‌ها باید کم باشد. برای مثال، پروتئین‌ها باید به اندازه کف دست کودک شما باشند و هر غذای دیگری را نیز می‌توان با یک یا دو قاشق اندازه کنید.
این مطالب را در نظر بگیرید و روش‌های مختلف را امتحان کنید تا مطمئن شوید که فرزند شما تمام مواد مغذی مورد نیاز خود را دریافت می‌کند. همچنین بسیار مهم است که در هر شرایطی آرام باشید و کودک را مجبور به خوردن غذا نکنید یا از دسر برای جایزه یا مجازات کودک استفاده نکنید. شما کنترل می‌کنید کودک چه چیزی می‌خورد و چه زمانی. به یاد داشته باشید که بسیاری از بچه‌ها از این مرحله عبور می‌کنند. این مرحله در نتیجه بسیاری از عوامل مانند کاهش رشد کودکان، مزاج، غذاهایی که می‌خورد و حتی ژنتیک است. تا زمانی که فرزند شما به‌خوبی رشد می‌کند و پزشک متخصص اطفال از سلامت وی ​​اطمینان دارد، سعی کنید برنامهٔ غذایی را که دوست دارد داشته باشید و هیچ ناامیدی‌ای به او نشان ندهید. بگذارید ببیند که شما غذا می‌خورید و نسبت به غذا نگرش مثبتی نشان می‌دهید.