با وجود این، در حدود ۷-۴ ماهگی، کودک شما درک مفهوم ماندگاری جسم را آغاز می‌کند (که یک شیوهٔ رسمی برای بیان این نکته است که کودک کم‌کم درک می‌کند که وقتی اجسام از دیدش خارج می‌شوند، آنها هنوز وجود دارند). این به این دلیل است که شنوایی و بینایی او تقریباً کاملاً رشد کرده است.

چرا ماندگاری شیء مرحله‌ای مهم از رشد کودک است؟

درک مفهوم ماندگاری جسم برای کودک شما یک مرحله‌ٔ مهم در رشد است؛ زیرا به او کمک می‌کند دنیا را بفهمد و بداند بعد از این چه انتظاری باید از آن داشته باشد؛ به این معنی که کودک شما یاد می‌گیرد وقتی چیزی مثل یک اسباب‌بازی را از دست می‌دهد نترسد؛ زیرا می‌تواند آن را پس بگیرد. نکتهٔ مهم دیگر این است که او متوجه خواهد شد که افراد هنوز وجود دارند، حتی هنگامی که اتاق را ترک می‌کنند. تا این مرحله، کودک شما توانایی نگه داشتن این موضوع را در ذهن خود نداشته است. او فکر می‌کند وقتی می‌روید برای همیشه ناپدید می‌شوید. بااین‌حال، هنگامی که او به این مرحله‌ٔ مهم رسید، حتی اگر هنگام رفتن شما خوشحال نباشد، وقتی می‌روید، می‌تواند به شما فکر کند و متوجه شود که دوباره برمی‌گردید. با گذشت زمان، وقتی شما جایی را ترک می‌کنید، کودک خردسالتان ناراحت نمی‌شود.

چگونه می‌توانم ماندگاری شیء را به کودک خود یاد بدهم؟

نوزادان با تعامل بازیگوشانهٔ خود یاد می‌گیرند؛ بنابراین لازم نیست زیاد نگران باشید و تلاش کنید که مرحلهٔ ماندگاری شیء را به کودک آموزش دهید. مهم‌ترین قسمت از تجربهٔ یادگیری کودک شما مربوط‌‌به زمانی است که با شما می‌گذراند. نوزادان با کمک تعامل و تجربه‌های معنادار با مراقبان محبوب و قابل‌اعتمادشان می‌توانند شروع به درک جهان ‌کنند.

بنابراین با توجه به اینکه بهترین راه برای “آموزش ماندگاری اشیا” به کودکتان بازی کردن با اوست، درادامه چند پیشنهاد برای شروع بیان می‌شود.

1. قایم‌باشک بازی

احتمالاً در مورد این بازی شنیده اید؛ این یکی از محبوب‌ترین‌های بازی‌های خانواده‌ها در تمام دوران است. قایم‌باشک بازی یک نمایش طبیعی است؛ زیرا به کودک اجازه می‌دهد تا به چیزهای موردعلاقهٔ خود نگاه کند؛ چهرهٔ شما. قبل از اینکه کوچولوی شما بر ماندگاری شیء تسلط پیدا کند، دیدن اینکه چگونه ناپدید می‌شوید و بلافاصله دوباره ظاهر می‌شوید برای او واقعاً سرگرم‌کننده خواهد بود.

می‌توانید با پنهان شدن در پشت پتو یا حوله نیز قایم‌باشک بازی کنید. پتو را جلوی صورت خود بگیرید و نام کودک خود را صدا کنید. به محض اینکه او پتو را لمس کرد، آن را رها کنید و بگویید: “منو پیدا کردی!”

2. یک اسباب‌بازی پرزرق‌وبرق را پنهان کنید

ابتدا اسباب‌بازی‌ای را انتخاب کنید که کودک شما دوست دارد و همیشه به آن توجه می‌کند. هنگامی که توجه او را جلب کردید، اسباب‌بازی را به‌آرامی زیر یک پتو یا حولهٔ کوچک پنهان کنید. مطمئن شوید که قسمت کوچکی از اسباب‌بازی مشخص است تا به کودک کمک کنید آن را پیدا کند. هرچه زمان می‌گذرد، با بیشتر پنهان کردن اسباب‌بازی قبل از اینکه دنبال آن بگردد، او را بیشتر به چالش بکشید.

3. قایم‌باشک بازی کنید

نوزادان از بدو تولد صدای والدین خود را تشخیص می‌دهند؛ بنابراین والدین می‌توانند از صدای خود برای کمک کردن به نوزادان استفاده کنند تا آنها بدانند که والدینشان هنوز در آنجا هستند، حتی اگر چهرهٔ آنها را نمی‌بینند.

قسمت چالش‌برانگیز دربارهٔ ایجاد ماندگاری جسم این است که کودک وقتی می‌فهمد والدینش کنارش نیستند ولی هنوز وجود دارند، می‌تواند ناراحت شود که چرا آنها ترجیح داده‌اند آنجا نباشند. این همان چیزی است که با اضطراب جدایی اتفاق می‌افتد. انجام این بازی‌ها می‌تواند به کودک شما کمک کند تا این مراحل مهم را طی کنند. بازی‌های ماندگاری شیء به نوزادان کمک می‌کند تا درک کنند حتی اگر مادر و پدر را نمی‌توانند ببینند، آنها باز می‌گردند.

• نکته: وقتی کودک شما به ۹-۸ ماهگی می‌رسد، انجام دادن بازی‌های ماندگاری اشیا ممکن است به کاهش اضطراب جدایی او کمک کند. انجام دادن این بازی‌ها، به همراه خداحافظی کوتاه اما لطیف زمانی که آنها را به مهدکودک یا خانهٔ پدربزرگ و مادربزرگ می‌برید و می‌خواهید ترکشان کنید، می‌تواند به او کمک کند تا درک کند که شما برمی‌گردید.

• نکته: وقتی کودک شما به ۹-۸ ماهگی می‌رسد، انجام دادن بازی‌های ماندگاری اشیا ممکن است به کاهش اضطراب جدایی او کمک کند. انجام دادن این بازی‌ها، به همراه خداحافظی کوتاه اما لطیف زمانی که آنها را به مهدکودک یا خانهٔ پدربزرگ و مادربزرگ می‌برید و می‌خواهید ترکشان کنید، می‌تواند به او کمک کند تا درک کند که شما برمی‌گردید.
• مؤلفه‌های مهمی که در هرکدام از بازی‌های ماندگاری اشیا دیده می‌شود، “ظهور و ناپدید شدن”، “جست‌وجو و آشکار کردن” اشیاست. اگر می‌خواهید دربارهٔ گذراندن اضطراب جدایی به روشی سرگرم‌کننده بیشتر بدانید. (لینک:) این مقاله را بررسی کنید.

ایجاد برنامه‌های روزمره و محیطی پرورشی، احساس پایداری، ساختار و اعتماد به مراقبان را در کودکان ایجاد می‌کند. با گذشت زمان، کودک شما بهتر می‌تواند لحظات کوتاه‌مدت جدایی را تحمل کند.