آنچه در این مقاله می‌خوانید:
بیشتر نوزادان در برخی از مواقع انگشت شست خود را می‌مکند. این روشی عالی برای تسکین یافتن است و به نوزادان کمک می‌کند تا احساس آرامش کنند و به خواب بروند.
از آنجا که بیشتر نوزادان این کار را انجام می‌دهند، معمولاً جای نگرانی نیست. برخی از نوزادان حتی ممکن است انگشتان دیگری را نیز به جای انگشت شست خود یا همراه با انگشت شست بمکند اما وقتی مکیدن انگشت شست برای مدت طولانی ادامه داشته باشد، می‌تواند باعث ایجاد اختلال در گفتار و تغییر در شکل دهان و فک او شود. هرچند اگر این عادت قبل از ۵ سالگی کنار گذاشته شود، هیچ مشکل دائمی‌ای نخواهد داشت.
معمولاً بچه‌ها از ۳ سالگی این عادت را ترک می‌کنند اما وقتی آنها پس از این سن هم آن را ادامه می‌دهند، متوقف کردنشان آسان نیست؛ بنابراین وقت آن است که اجازه ندهید انگشت شست خود را پَس بمکد. حتماً می‌پرسید باید چه کنید؟ در این مقاله، هشت روش را مرور می‌کنیم که می‌توانید از آنها استفاده کنید تا به کودک خود کمک کنید که به روش مثبت و مؤثری مکیدن انگشت شستش را کنار بگذارد.
۱. با او درباره‌اش صحبت کنید:
به کودکتان بگویید که چرا مکیدن شست برای او مفید نیست و به او کمک کنید تا بفهمد شما می‌خواهید کمکش کنید. علاوه‌براین، این فرصتی عالی برای تقویت ارتباط صادقانه با کودکتان است، به او انگیزه و هدفی می‌بخشد تا با کمک شما در جهت پیشرفتش حرکت کند. در گفت‌وگوی خود می‌توانید بگویید:
۱. دندان‌ها ممکن است به سمت جلو حرکت کنند و در بزرگ‌سالی ممکن است به ارتودنسی نیاز داشته باشد.
۲. میکروب‌ها همه‌جا هستند، به خصوص در دستان او و اگر همیشه انگشتانش را در دهان بگذارد ممکن است بیمار شود.
۳. اگر انگشت شست خود را بمکد ممکن است صحبت کردن برای او دشوار شود زیرا دهان او برای یادگیری ساختن کلمات باید بیشتر تلاش کند.
۲. زمان‌هایی که شست خود را می‌مکد پیدا کنید:
کودکان تمایل دارند انگشت شست یا انگشتان خود را در زمان آرامش، آسودگی مثل هنگام خواب و یا هنگام تماشای فیلم بمکند. این زمان‌ها را مشخص کنید و به جای آن فعالیت‌های دیگری را برای انجام دادن آنها آماده کنید.
۳. به او کمک کنید تا روی خودآگاهی کار کند:
مکیدن انگشت شست می‌تواند به بخشی طبیعی از عادت‌های کودک تبدیل شود و حتی ممکن است متوجه نشود که این کار می‌کند. همیشه دربارهٔ آن را به روشی مثبت و غیر تهدیدآمیز تذکر دهید تا احساس حمله نکند. بهترین کار این است که از او سؤالاتی مانند “آیا می‌دانی انگشت شستت کجاست؟” یا “در حال انجام چه کاری هستی؟” بپرسید تا به او کمک کنید که درک کند چه حسی دارد وقتی متوجه مکیدن انگشت خود می‌شود. وقتی فرزندتان متوجه شد، به او کمک کنید تا به جای آن به فکر کار دیگری باشد.
۴. به او کمک کنید تا جایگزینی پیدا کند:
این مهم‌ترین قسمت است. با همکاری کودک بفهمید چه کاری می‌تواند برای تسکین بدنش انجام دهد بدون اینکه دوباره به مکیدن انگشت شست رجوع کند. پیشنهادهای رایج شامل توپ‌های استرس، پتوی مورد علاقه، رنگ‌آمیزی صفحات، گوش دادن به موسیقی، استفاده از یک “لوازم ساختاری” برای مشغول کردن دستان وی یا هر چیز دیگری که فکرش را بکنید، است. شما فرزند خود را بهتر می‌شناسید؛ بنابراین با قدرت جلو بروید و در مورد کارهایی که دوست دارد انجام دهد با او صحبت کنید. جویدنی‌ها مثال خوبی است. اینها موادی هستند که معمولاً از مواد نرمی ساخته می‌شوند که برای جویدن از آنها استفاده می‌کنیم. این جایگزینی دقیق برای انگشت شست اوست و بعداً می‌توان آن را راحت‌تر حذف کرد. شما می‌توانید این گزینه را به عنوان یک رفتار جایگزین برای کوچولوی خود انتخاب کنید.
۵. حواس او را پرت کنید:
وقتی می‌بینید فرزندتان به سمت مکیدن انگشت شست یا انگشتان دیگرش می‌رود، او را تشویق کنید که یکی از کارهای جایگزین خود را انجام دهد. به همین دلیل خوب است که همیشه لوازم ساختاری یا گوی‌های استرس وی را در دسترسش بگذارید تا هر زمان که می‌بینید که می‌خواهد انگشت شستش را بمکد، بتوانید آنها را به او پیشنهاد دهید. این می‌تواند یک یادآوری مؤثر باشد که کودک متوجه شود قرار دادن انگشتان در دهان فکر خوبی نیست و او را وادار می‌کند که به دنبال گزینه‌های دیگری باشد.
۶. او را به خاطر انجام ندادن این کار تحسین کنید:
تقویت مثبت رفتارهای مطلوب بهترین راه برای افزایش رفتارهای مورد نظر و کاهش رفتارهای ناخواسته است (مکیدن انگشت شست!). اطمینان حاصل کنید که هر وقت کودک را درحالی دیدید که انگشتانش را در دهان نکرده است، به‌ویژه اوقاتی که معمولاً این کار را می‌کند، او را تحسین کنید. اطمینان حاصل کنید که ستایش شما مخصوص به کاری است که او انجام می‌دهد و دلیل تحسین شما، آن کار است؛ برای مثال: “من بابت این موضوع که با خواهرت، درحالی که دستانت بیرون از دهانت است، تلویزیون تماشا می‌کنی بسیار افتخار می‌کنم!”
۷. به او جایزه دهید:
همراه با تقویت مثبت، می‌توانید یک سیستم امتیاز برای کسب پاداش تنظیم کنید. دستورالعمل‌هایی تنظیم کنید که برای شما و فرزندتان مفید باشد و اطمینان حاصل کنید که انتظارات واقع‌بینانه‌ای را تعیین می‌کنید. وقتی تعیین کردید فرزندتان چند امتیاز (یا برچسب، یا ستاره یا چک) دریافت کرده است و چه مقدار می‌تواند جایزه دریافت کند، او می‌بیند که دستیابی به هدف آسان است و این به او انگیزه می‌دهد تا ادامه دهد. برای مثال، اگر کودک شما عادت دارد انگشت شست خود را به طور مداوم در طول روز بمکد، ممکن است توقف کاملش برای او سخت باشد. در این حالت، شما می‌توانید تعیین کنید که او می‌تواند برای هر فعالیتی که بدون مکیدن انگشت شست خود انجام می‌دهد (در بازی با دوستان، لباس پوشیدن، زمان ماشین‌سواری برای رفتن به مدرسه) یک امتیاز به‌دست آورد و وقتی ۵ ستاره جمع کرد می‌تواند به پارک برود، یک فیلم سرگرم‌کننده را تماشا کند یا هر فعالیت دیگری را که به او انگیزه می‌دهد، انجام دهد.
۸. صبور باشید:
مهم‌ترین کلید پیشرفت این مسیر صبوری کردن با کوچولویتان است. گرچه این عادت می‌تواند برای والدین ناامید کننده باشد اما مهم است که با فرزند خود صبور باشید. هنگامی که همه‌چیز خوب پیش برود، احتمالاً او دست از مکیدن انگشت شست خود بردارد.
مکیدن انگشت شست بخشی از پیشرفت طبیعی کودک است و بیشتر نوزادان به شکلی این کار را انجام می‌دهند. از آنجا که این وسیله‌ای تسکین‌دهنده است، مهم است که سعی کنید به کودک خود کمک کنید تا راهی مثبت برای جایگزینی آن با رفتارهایی که بیشتر مناسب سنش است، پیدا کند. به یاد داشته باشید که حفظ نگرش مثبت در مورد آن و استفاده از برخوردهای تقویت‌کنندهٔ مثبت بزرگ‌ترین ابزار موفقیت شما و کودکتان خواهد بود.
در آوک هزاران فعالیت سرگرم‌کننده برای کمک به کودک شما و آرامش بخشیدن به او پیدا خواهید کرد. آوک برای سنین ۰ تا ۴۸ ماه فعالیت‌های داخل و خارج از خانه‌ای دارد که برای انجام آنها به درگیر کردن والدین و مراقبان نیز نیازی نیست. علاوه‌براین، آوک دارای فهرست کاملی از مقاله‌هایی است که حاوی اطلاعات بیشتری در مورد رشد کودک شماست.
در این مقاله نکات و پیشنهادهایی برای والدینی که می‌خواهند به نوزادانشان کمک کنند مکیدن انگشت شست خود را به روشی مثبت و مؤثر متوقف کنند، ارائه شده است. اگر متوجه شدید که این عادت همچنان ادامه دارد با پزشک متخصص اطفال یا ارائه‌دهندهٔ خدمات بهداشتی کودک خود مشورت کنید.
