آنچه در این مقاله می‌خوانید:
همه‌ی بچه‌ها باید از سنی به بعد جدا از والدین بخوابند. در ادامه به دلایل آن می‌پردازیم. متداول‌ترین سؤال پدر و مادرها این است که از چه سنی باید فرزندشان را مقع خواب به اتاق جداگانه بفرستند.
بچه‌ها از چه سنی باید جدا از والدین بخوابند؟
تعیین دقیق زمان این تصمیم، تا حد زیادی به والدین و واکنش کودک به این ماجرا بستگی دارد. هرچه زودتر این اتفاق بیفتد، بهتر است. منتها باید در نظر داشته باشید، جداکردن جای خواب بچه، باید به‌صورتی انجام شود که کودک در طول شب اگر دچار مشکلی شد، با صداکردن شما، به شما دست‌رسی پیدا کند. این نکته، بسیار مهم است وشرط اصاسی و اولیه‌ی خوابیدن کودک، جدا از والدین است.
اگر خود کودک با جداشدند محل خوابش هم‌کاری می‌کند، هرچه زودتر این تصمیم را احرایی کنید، به نفع‌تان است. در غیر این‌صورت، باید به توصیه‌ی متخصصین توجه داشته باشید که کدام بازه‌ی سنی را برای این کار مناسب می‌دانند.
متخصصین، پیشنهاد می‌کنند، جداکردن محل خواب کودک طی چند مرحله انجام شود. به این معنا که در فاز اول، کودک از تخت شما جدا شود، اما در اتاق شما بماند. در فاز بعد، کودک به اتاق جداگانه‌ای برود، اما شما هم دست‌کم تا لحظه‌ای که خوابش می‌برد، همراهی‌اش کنید. و در مرحله‌ی آخر، کودک را به اتاق مستقل بفرستید.
برای هرکدام از این دوره‌ها و مراحل، یک بازه‌ی سنی پیشنهاد می‌شود. ممکن است اعداد پیشنهادی، در منابع مختلف، تاحدی با هم تفاوت داشته باشند. اما به هرترتیب، تاحد زیادی شما را با حدود سن مناسب برای جداکردن جای خواب بچه‌ها آشنا می‌کنند.
یک: پیشنهاد می‌شود تا شش‌ماهگی، نوزاد کنار مادر بخوابد.
دو: در بازه‌ی شش تا هجده‌ماهگی، کودک از تخت مادر جدا شود، اما در اتاق مادر بخوابد. نشانه‌ی دیگر برای احجرای این مرحله، همان سنی‌ست که شب‌بیداری‌های کودک‌تان کاهش پیدا کند.
سه: بعد از هجده‌ماهگی، پیشنهاد می‌شود کودک جدا از والدین بخوابد.
نکته: تقریب‌های زمانی بالا را در نظر داشته باشید. توصیه‌ی دیگری که می‌تواند تکمیل‌کننده‌ی نکات بالا باشد، این است که بعد از سه‌سالگی، به‌هیچ عنوان پیشنهاد نمی‌شود کودک در کنار والدینش بخوابد.
چرا باید بچه‌ها جدا از والدین بخوابند؟
ممکن است به‌طور کلی با این توصیه مخالف باشید و معتقد باشید فرزندتان از این جداخوابیدن آسیب روحی می‌بیند و شب‌ها می‌ترسد. باید با روش‌هایی این ترس را کنترل کرد و به حداقل رساند، و به‌تدریج کودک را برای خوابیدن جدا از والدین آماده کرد. اما دلیل اصرار برای این تصمیم چیست؟
خوابیدن جدا از والدین، در مجموع هم به سلامت کودک کمک می‌کند، هم به سلامت والدین.
مهم‌ترین دلیلی که از فواید خوابیدن جدا از والدین است، کاهش خطر ابتلا به مرگ ناگهانی (SIDS) است. سالانه، تعدادی از نوزادان بنا به دلایل ناشناخته از دنیا می‌روند. هنوز تحقیقات نتوانستند مجموعه دلایل منسجمی برای این نوع از مرگ‌ها طرح کنند. اما فرضیاتی در این‌باره وجود دارد. یکی از این فرضیات، خفه‌شدن و مشکلات مربوط به تنفس است. دراین‌باره، خیلی‌ها، نزدیکی مادر به نوزاد، چسبیدن دهان و بینی نوزاد به بدن مادر، یا فشار دست مادر بر نوزاد در طول خواب می‌دانند.
- روی این‌جا کلیک کنید و درباره‌ی سندروم مرگ ناگهانی نوزاد بخوانید.
پژوهش ها نشان داده، کودکانی که از سن مشخصی به بعد، جدا از پدر و مادرشان می‌خوابند، از سلامت پایدار بیش‌تری برخوردار بوده‌اند.
یکی دیگر از فواید جداخوابیدن کودک از مادر، تقویت اعتمادبه‌نفس و استقلال در کودکان است. اعتمادبه‌نفس کودکان، از سنین پایین شکل می‌گیرد و بعد از آن، به‌سختی متحول می‌شود و تغییر می‌کند.
اگر کودک از سنین پایین مستقل بار نیاید، در بسیاری از امورات روزمره دچار مشکل می‌شود. یکی از مهم‌ترین بخش‌های روزمره که به شکل‌گیری شخصیت مستقل کمک می‌کند، خوابیدن در اتاق جداگانه است. نگران ترس کودک از تاریکی نباشید. برای رفع این ترس، راه‌ها و روش‌های کمک‌کننده‌ای وجود دارد. اگر در ذهن کودک نهادینه شود که برای در امان‌ماندن از ترس ها باید به دیگران پناه برد –و نه این‌که با ترس روبه‌رو شد و آن را از بین برد- زندگی برایش خیلی دشوار می‌شود.
یکی دیگر از اهمیت‌های خوابیدن کودک در اتاقی جداگانه، حفظ حریم خصوصی زن و شوهر و کمک به امنیت روانی آن‌هاست، که کلیت کیفیت زندگی مشترک را تحت‌الشعاع خودش قرار می‌دهد.
