ریزش آب دهان یکی از آن مراحل شگفت‌انگیز است که همهٔ کودکان از آن عبور می‌کنند. بااین‌حال، گاهی‌اوقات دوستان کوچک ما بیش از حد یا برای مدت طولانی آب دهانشان می‌ریزد. اگر این برای کودک شما بیش از حد این اتفاق می‌افتد، وقت آن است که این رفتار را بررسی کنید. بهتر است ابتدا به پزشک گوش‌وحلق‌وبینی مراجعه کنید تا همهٔ ساختارهای بدنی او را از نزدیک بررسی کند. در ادامه نکات و ترفندهایی دراین‌باره برای کمک فرزندان عزیزمان آمده است.

حالت دهان بسته را امتحان کن

اگر دهان ما بسته باشد، کمتر دچار ریزش آب دهان نمی‌شویم. من این را “حالت دهان بسته” می‌نامم. این به حالتی گفته می‌شود که کودک شما دهانش بسته باشد و از طریق بینی نفس بکشد. بینی ما به طرز شگفت‌انگیزی برای فیلتر کردن (با تشکر از پرزهای بینی!)، گرم کردن، مرطوب کردن و بوییدن هوای تنفسی ما طراحی شده است. همچنین بینی مجهز به مخاطی است که میکروب‌ها را می‌گیرد و از بین می‌برد. تنفس با بینی تعادل مناسب اکسیژن و سطح CO2 را در بدن ما تضمین می‌کند (تنفس دهانی معمولاً منجر به تزریق بیش از حد می‌شود). کودکانی که از طریق دهان خود نفس می‌کشند اغلب شب‌ها خرخر می‌کنند، بیشتر سرما می‌خورند، احساس خستگی می‌کنند و در آینده بیشتر ممکن است دندان‌هایشان کج شود. تحقیقات همچنین تنفس دهانی را با مشکلات رفتاری، کمبود یادگیری و خطاهای گفتاری مرتبط دانسته است. هنگامی که با متخصص گوش‌وحلق‌وبینی مشورت کردید و مطمئن شدید که هیچ مشکل جسمی‌ای در توانایی کودک شما برای استفاده از حالت دهان بسته وجود ندارد، مسئله صرفاً عادت دادن است.

برای این کار لوازم مورد نیاز را فراهم کنید

• عرق‌گیرها

استفاده از مچ‌بندهای دست ترفندی عالی برای بچه‌هایی است دچار ریزش آب دهان می‌شوند. آنها باید به راحتی روی مچ دستان خود قرار بگیرند و زمان زیادی از روز را دوام بیاورند. به این ترتیب کودک شما کنترل بیشتری در پاک کردن دهان خود در طول روز دارد. ممکن است لازم باشد با دیدن چانهٔ خیسش به‌آرامی به او یادآوری کنید اما مدت زیادی طول نمی‌کشد تا آنها تسلط پیدا کنند. در بهترین حالت، ما می‌خواهیم فرزندانمان تفاوت بین چانهٔ خشک و مرطوب را احساس کنند. اگر اجازه دهیم چانه‌شان تمام روز خیس باشد، آنها به این احساس عادت می‌کنند. ما می‌خواهیم آن را تا حد ممکن خشک نگه داریم تا هنگامی که قطرهٔ بزاق شروع به چکه می‌کند، کودک آن را احساس کنند.

• زمان‌سنج و ساعت‌های مچی

برخی از کودکان هنگام جمع شدن بزاق نیازمند یادآوری برای “بلعیدن” آن هستند. اگر شما نمی‌خواهید تمام روز صدای زنگ تنظیم زمان را بشنوید، بهتر است زمانی را انتخاب کنید که بزاق بیشتری جمع شده باشد. شاید هنگامی که شما باهم حدوداً یک ساعت بازی می‌کنید، به تنظیم زمان برای «یادآوری بزاق» نیاز داشته باشید. مدت زمان یادآوری‌ها به کودک شما بستگی دارد؛ بنابراین بهتر است با آزمون و خطا شروع کنید. زمانی را که چند ثانیه قبل از خروج بزاق از دهان است، انتخاب کنید تا آنها بتوانند با موفقیت و به‌موقع آن را ببلعند. اگر کودک شما به اندازهٔ کافی بزرگ شده است، می‌توانید از یک کرونومتر زمان‌سنج استفاده کنید که روی مچ دست خود ببندد تا این موضوع را به خود او یادآوری کند. هدف این است که کودک شما پس از ایجاد این عادت، خودش شروع به بلعیدن به‌موقع بزاقش کند.

• لیوان‌های دارای نی

ترجیح داده می‌شود که کوچولوی شما از لیوان نی‌دار استفاده کند و از شر لیوان‌هایی که از آنها به صورت جرعه جرعه می‌نوشد و همچنین پستانک‌ها خلاص شود؛ زیرا این دو پیروی از الگوی مکیدن نابالغانه را، که می‌خواهیم از آن دور شویم، طولانی می‌کنند. از طرف دیگر نی‌ها باعث بسته شدن بهتر لب‌ها، بهبود الگوی نوشیدن و حرکت زبان می‌شوند. الگویی که هنگام نوشیدن از نی استفاده می‌کنیم، همان است که برای «بلعیدن» بزاقی که از دهان ما می‌ریزد، استفاده می‌کنیم. من همچنین دوست دارم از دماهای متفاوتی برای نوشیدن مایعات در لیوان‌های نی‌دار استفاده کنم. ما می‌خواهیم میزان آگاهی کودکان خود را افزایش دهیم و آب سرد و یخ هم مطمئناً این کار را انجام خواهد داد.

• زمزمه کردن

زمزمه فعالیتی سریع و آسان در طول روز است. زمزمه شرایط حالت دهان بسته را فراهم می‌کند و ارتعاشات باعث افزایش لمس و آگاهی می‌شوند. شما می‌توانید با آهنگ‌های مورد علاقه خود زمزمه کنید یا با استفاده از زمزمه، صداهای احمقانه‌ای درآورید. با کودکان بزرگ‌تر می‌توانید بازی‌ای را انجام دهید که در آن به نوبت آهنگی را زمزمه کنید تا دیگری مجبور شود حدس بزند که کدام آهنگ است.

درست آن را پاک کنید

بله، روشی بهتر برای پاک کردن بزاقی است که از دهان می‌ریزد. اطمینان می‌دهم که روشی ساده‌ است. شما باید از زیر لب پایین شروع کنید و به سمت لب بالایی دهانش را پاک کنید تا به حالت بسته شدن دهان کمک کند.

پایداری مهم است

یادآوری‌ها بخش بزرگی از مرحلهٔ جلوگیری از ریزش آب دهان را تشکیل می‌دهد اما ارزش آن وقتی مشخص می‌شود که عادت‌های مناسب ایجاد شود و اطراف دهان دیگر خشک باشد. من طرفدار پایداری هستم زیرا تفاوت زیادی در سرعت انجام اهدافمان ایجاد می‌کند. هرچه ثبات بیشتری داشته باشیم، سریع‌تر شاهد پیشرفت پایدار خواهیم بود. می‌توانید از ۱ یا ۲ عبارت کلیدی استفاده کنید که کودکان در طول روز با آن احساس راحتی می‌کنند؛ برای مثال، هنگامی که کودک خود را با دهان باز می‌بینید، می‌توانید از “لب‌هایت را ببند” استفاده کنید. وقتی آب دهان روی لبش جمع شده است می‌توانید بگویید “آن را بگیر” اما هنوز زمان برای مکیدن و بلعیدن آن باقی است. من همچنین از “لب خود را لیس بزن” برای برخی از کودکان استفاده می‌کنم؛ زیرا این مسیر آسان‌تری است. شما فرزند خود را بهتر می‌شناسید و می‌توانید هر عبارتی را که برایش مناسب باشد انتخاب کنید. این همچنین یک کار گروهی است؛ بنابراین خواهران و برادران، اعضای خانواده، پرستاران، معلمان و دوستان را در انجام این کار شرکت دهید. همهٔ ما در این امر با هم همراه هستیم.