آنچه در این مقاله می‌خوانید:
گریه روشی است که نوزادان با آن ناراحتی، گرسنگی یا نیاز به توجه را نشان می‌دهند. کاملاً طبیعی است که بچه‌ها حدود ۴–۲ ساعت در روز کلافه شوند، معمولاً هرروز در یک زمان مشخص. بعد از چند هفته، گریه کاهش می‌یابد و در حدود سه ماهگی، بیشتر نوزادان تقریباً فقط یک ساعت در روز گریه می‌کنند.
همهٔ نوزادان گریه می‌کنند اما برخی از آنها به طور قابل‌توجهی بیشتر از بقیه این کار را انجام می‌دهند. این به قولنج معروف است و گریه‌ای است که بدون دلیل مشخصی شروع می‌شود و پایان می‌یابد. این گریه حداقل سه ساعت در روز طول می‌کشد و حداقل سه‌بار در هفته برای یک دورهٔ ۱ تا ۳ ماهه اتفاق می‌افتد.
مهم است که بدانید گریهٔ بیش از حد ممکن است دلیل پزشکی یا جسمی داشته باشد؛ بنابراین ابتدا باید با بررسی نشانه‌ها، سعی کنید دلیل گریه را تشخیص دهید. آیا در ساعات خاصی از روز یا در شرایط خاص مانند قرار گرفتن در مکان شلوغ یا بلافاصله بعد از غذا خوردن اتفاق می‌افتد؟ آیا می‌توانید بفهمید که کودک شما به دلیل غذا، خستگی و غیره به طور متفاوتی گریه می‌کند؟ این موارد را ثبت کنید تا بتوانید آنها را با هفته‌های گذشته مقایسه کنید.
چه کاری می‌توانم برای کودکم انجام دهم؟
در ادامه برخی از روش‌ها آورده شده است که می‌توانید هنگامی که کودک گریه می‌کند و آرام نمی‌شود، امتحان کنید. با صبر و تمرین می‌توانید بفهمید که کدام‌یک برای کودک شما جواب می‌دهد.
- کودک خود را قنداق کنید. او را آرام در پتو بپیچید. این کار به او کمک کند احساس امنیت بیشتری داشته باشد.
- سعی کنید از حامل کودک یا سینه‌بند استفاده کنید. بعضی از نوزادان عاشق این هستند که تمام روز به مادر یا پدر خود نزدیک باشند! قدم زدن در اطراف ممکن است او را آرام کند.
- کودک خود را به روش‌های مختلف بغل کنید. تا زمانی که کودک شما در امان باشد، راه غلط یا درستی برای بغل کردن او وجود ندارد. موقعیت‌های مختلف را امتحان کنید مانند اینکه او رو به جلو، روی شانه یا نزدیک به سینه‌تان باشد.
- کودک خود را روی بازوی خود، بر شکم و درحالی که دستتان از سینه او حمایت می‌کند، قرار دهید.
- کودک خود را بر شکم روی دامان یا روی یک سطح نرم قرار دهید و به‌آرامی پشتش را بمالید.
- حرکات مختلف را امتحان کنید. بعضی از نوزادان حرکات تاب خوردن ملایم را دوست دارند، درحالی که بعضی دیگر تاب خوردن سریع‌تر را دوست دارند.
- از صداهای تسکین‌دهندهٔ استفاده کنید. سروصدای پس‌زمینه (صداهای سفید) می‌تواند تسکین‌دهنده باشد، سعی کنید در اتاق کودک خود پنکه یا مرطوب‌کنندهٔ هوا روشن باشد. آرام برای او آواز بخوانید یا صحبت کنید.
- محرک‌های محیطی را کاهش دهید. در موارد دیگر تحریک کمتر به معنی گریهٔ کمتر است. تعداد چراغ‌ها را کم کنید، سروصدا را کاهش دهید و از قرار دادن اشیا، وسایل، پارچه و پتوهایی با جنس‌های مختلف که در لمس، حس‌های متفاوتی را ایجاد می‌کنند، در اطراف کودک هنگام خواب، خودداری کنید.
- آرام بمانید. مراقبت از کودک در حال گریه می‌تواند بسیار استرس‌زا باشد، به خصوص با توجه به اینکه شما در واقع یک واکنش هورمونی دارید که باعث می‌شود هنگام گریهٔ کودک احساس ناراحتی کنید. اگر وقت بگذارید و خود را آرام کنید، این به کودک شما نیز کمک می‌کند تا آرام شود.
تا زمانی که کودک شما ایمن باشد و از او مراقبت شود، هیچ روش درست یا غلطی وجود ندارد. همهٔ نوزادان متفاوت‌اند، بنابراین همهٔ آن روش‌ها را امتحان کنید و ببینید چه چیزی برای او بهتر است. اگر می‌خواهید روش‌های بیشتری را بدانید و آنها را در خانه امتحان کنید، نگاهی به این سایت‌ها بیندازید:
http://www.zerotothree.org/child-development/challenging-behavior/colic-behaviors.html#responding
