تقلید به تعویق افتاده، یک یا مجموعه ای از اقدامات الگوسازی شده است که پس از کمی تاخیر تقلید می‌شوند.

نکتهٔ مثبت در تقلید کردن با تأخیر کودک این است که می‌تواند به ما بینش فوق‌العاده‌ای دربارهٔ رشد کودکمان بدهد. این نماد یک فرایند شناختی پیچیده و اساسی است. این نظریه مطرح شده است که تقلید ممکن است کانال مهمی برای یادگیری اولیهٔ اجتماعی باشد. به‌نظرمی‌رسد که مشاهده، تأثیر زیادی در کسب مهارت دارد و در بعضی موارد، حتی بیشتر از شرطی کردن یا آزمون و خطا تاثیر دارد.

هنگامی که کودک شما قادر است آنچه شما یک روز یا یک هفته قبل انجام داده‌اید تقلید کند، نشان می‌دهد که بعداً توانایی حفظ اطلاعات، یادآوری آنها و تولید مجدد آنها را بدون راهنمایی کسی خواهد داشت. وقتی کودک چندی پیش با مشاهدهٔ کارهایی که فرد بزرگسال انجام داده است، بستن با صدای فلپ، فشار دادن دکمه یا تکان دادن یک شیء را یاد می‌گیرد، نشان‌دهنده‌ٔ آن است که کاری شناختی و همچنین فیزیکی برای انجام این اقدامات ساده لازم است. تقلید کردن با تأخیر بیش از شناخت، به خودی خود به توانایی‌های “یادآوری” ضربه می‌زند. کودک شما باید کاری فراتر از تبعیض بین شیئی آشنا و ناشناخته انجام دهد. او باید از مهارت‌های حرکتی خود برای تولید عملی که قبلاً دیده استفاده کند.

پیامدهای تقلید کردن با تأخیر چیست؟

برای مبتدیان، تقلید کردن با تأخیر به این معنی است که کودک همچون اسفنجی است که درنهایت با مشاهده کردن، مهارت‌ها یا الگوهای رفتاری جدیدی را کسب می کند. او ممکن است شما را در حال مشاجره کردن یا انجام دادن رفتاری ببیند، بدون اینکه شما یا همسرتان بخواهید که او شاهد آنها باشد. کودک آن رفتارها را می‌بیند و حتی از سنین کم، همهٔ محرک‌ها را رمزگذاری می‌کند تا بعداً آنها را حفظ و تکرار کند. کودک خردسالتان توانایی تکرار رفتاری را دارد که ۴ ماه قبل آن را دیده است. خطر هنگامی به وجود می‌آید که تقلید کردن با تأخیر به همراه کنترل کردن ضعیف، فراگیری میزان کمی از مهارت‌های نظم و انضباط یا قرار گرفتن کودک در معرض مداوم رفتار و واکنش‌های نامطلوب باشد. (حتی از تلویزیون!).

در آخر، کودک شما ۲۴ ساعت و هرروز هفته رفتار شما و محیط پیرامون خود را می‌بیند و آنها را دریافت می‌کند. این شما هستید که تصمیم می‌گیرید چه چیزی را می‌خواهید به او منتقل کنید و چه چیزی را می‌خواهید الگوسازی کنید.