رشد بصری یکی از زیرمجموعه‌های رشد جسمی است.
کودک شما با بینایی ۴۰۰/۲۰ متولد می‌شود که در این زمان تقریباً چیزی را نمی‌بیند اما جای نگرانی نیست، بینایی کودک شما به تدریج بهتر می‌شود. دید وی در واقع یکی از ابزارهای اصلی او برای یادگیری، با به دست آوردن انواع اطلاعات مربوط‌به جهان پیرامون خود خواهد بود. مشکلات بینایی می‌تواند باعث تأخیر در رشد شود؛ بنابراین مطمئن شوید که پزشک در هربار مراجعه پیشرفت کودک شما را بررسی می‌کند.
در حالی که او در چند روز اول پس از تولد فقط می‌تواند محیط پیرامون خود را ببیند، دید نه چندان عالی نوزاد در واقع از او در برابر تحریک بیش از حد محافظت می‌کند. در یک ماهگی، او فقط قادر به تمرکز روی اشیایی است که کمتر از ۳۰ سانتی‌متر با او فاصله دارند. این تقریباً به اندازه‌ٔ فاصله‌ٔ چهرهٔ شخصی است که او را در آغوش گرفته، که بیشتر همان چیزی است که او به آن علاقه دارد؛ بنابراین صورت خود را بیشتر در معرض دید او قرار دهید و هر وقت نگاه اجمالی به چشمان شما می‌اندازد و لبخند می‌زند، او را تماشا کنید. همچنین ناهماهنگی حرکت چشم‌‌های کودک در دو ماه اول تولد طبیعی است اما حرکت چشم باید تا سه ماهگی تنظیم شود.
کودک مهارت‌های بصری دیگر را طی چند ماه آینده فراخواهد گرفت. درک عمیق در حدود چهار ماهگی ایجاد می‌شود، این یکی از دلایلی است که قبل از این برای کودکتان سخت بود که بتواند یک شیء یا اسباب‌بازی را به دست بگیرد. او به‌زودی می‌تواند در ردیابی اشیای در حال حرکت و تمرکز بینایی خود روی چیزهای دورتر پیشرفت کند. مانند سایر مهارت‌ها، بینایی به مرور زمان تقویت می‌شود و موارد مشخصی نیز می‌توانند به رشد طبیعی آن کمک کنند. اگرچه کودک شما در چند ماه اول از الگوهای سیاه و سفید با وضوح بالا استقبال خواهد کرد اما شما مجبور نیستید که میزان تماس او را به این رنگ‌ها محدود کنید. برخلاف تصور عموم، نوزادانی که بیش از دو هفته است که متولد شده‌اند، می‌توانند رنگ را درک کنند حتی اگر دید رنگی آنها هنوز به‌خوبی شما نباشد. هنوز هم الگوهای سیاه و سفید برای کودک شما مسحورکننده است؛ بنابراین اگر می‌بینید که او به صفحهٔ شطرنجی یا چشم گاو خیره شده است، تعجب نکنید.
آوک فعالیت‌های زیادی برای تحریک و تقویت بینایی کودک شما وجود دارد.
