ما دربارهٔ چگونگی حل تعارض، نکاتی تخصصی را با شما درمیان می‌گذاریم.

اگر یک مورد وجود داشته باشد که همه وقتی از والدین می‌شنوند تعجب می‌کنند این است که چگونه کودک نوپای خود را تربیت کنند. گاهی‌اوقات آنها سرسخت می‌شوند، گوش نمی‌دهند، از محدودیت‌ها سرپیچی می‌کنند یا ممکن است انرژی زیاد آنها باعث شود کمی شیطنت کنند. در جایگاه یک مراقب، باید به یاد داشته باشید که همیشه یک دقیقه وقت بگذارید و از خود بپرسید “چه خبر است؟” نه “او چه مشکلی دارد؟”

نکتهٔ کلیدی در تربیت کودک نوپا این است که به طور مؤثر بر دلیل رفتارهای او تمرکز کنید. برای تعیین مسیر مناسب و رو به جلو، شناسایی احساسات و نگرانی‌های اساسی کودک مهم است. آیا او احساس ناشناخته‌ای دارد؟  ناامید است؟ رها شده؟ همدلی کردن با او اولین قدم محکم در حل مشکلات است.  وقتی کودک احساس می‌کند سو تفاهم شده است، یافتن راه‌حل و کمک به او برای آرام شدن دشوار است.

نظم و انضباط می‌تواند برای والدین فرصتی باشد تا به فرزندان خود در ایجاد مهارت‌های اجتماعی و هوش هیجانی کمک کنند.  هرچه زودتر شیوهٔ حل تعارضات و روش‌های کنترل بر خود و حفظ آرامش را آموزش دهیم، کودکان ما در بزرگسالی ثبات بیشتری خواهند داشت. بهترین راه برای آموزش این مهارت‌ها این است که الگو خوبی برایشان باشیم. اگر فریاد و جیغ بزنیم، بچه‌های ما فکر می‌کنند که این کار خوبی است و اشکالی ندارد. خیلی خوب است که ابراز کنید که احساس صدمه دیدن، عصبانیت یا ناامیدی می‌کنید اما نشان دادن این احساسات به روشی محترمانه به کودک شما می‌فهماند که چگونه باید رفتار کند.

در ادامه چند نکته مفید در مورد نحوهٔ تربیت کودک نوپا آورده شده است:

1. هم‌دردی کنید؛

•  به کودک خود کاملاً توجه کنید و به صحبت‌های او گوش دهید.
•  احساسات او را تأیید کنید، حتی اگر لزوما با آن موافق نباشید.  فقط مطمئن شوید که کودک متوجه می‌شود که احساساتش مهم است.  یک عبارت مفید می‌تواند این باشد: “من کاملاً می فهمم که چرا چنین احساسی داری اما رفتارت مناسب نیست.”
•  اگر کودک شما در تلاش است تا احساسات خود را نام‌گذاری کند، از نمودار احساسات مانند نمودار زیر استفاده کنید.

2. وقتی رفتار منفی اتفاق می‌افتد؛

•  ابتدا آنچه را می‌بینید توصیف کنید؛ برای مثال “من متوجه می‌شوم که ناراحت می‌شوی” یا “می‌بینم که در کنار گذاشتن اسباب‌بازی‌های خود مشکل داری.”
•  حتی توضیح اندک هم کافیست، از چند کلمه استفاده کنید تا مستقیماً به موضوع اشاره کنید و کودکان بهتر سخنان شما را درک کنند.
•  دربارهٔ احساسات خود نیز صحبت کنید! با استفاده از جملات “من” به کودک نوپای خود کمک کنید تا درک کند که اقدامات او روی شما چگونه تأثیر می‌گذارد

3. نظر خود را اعلام کنید؛

•  بیان کنید که چرا رفتاری را که کودک شما انجام می‌دهد تأیید نمی‌کنید.
•  به یاد داشته باشید که باید روی رفتار کودک تمرکز کنید و نه خودش.
•  به فرزندتان بگویید که از او چه انتظاری دارید و راه‌هایی را که می‌تواند کارهایش را اصلاح کند (عذرخواهی، جبران خسارت، تمیز کردن و غیره) بیان کنید.
•  گزینه‌هایی را برای رفتارهای آینده پیشنهاد دهید.

رفتار پدر و مادرها متفاوت است اما این نکات را به خاطر داشته باشید که بتوانید در این سال‌های اولیه همراه با کوچولوی خود حرکت ‌کنید.