آیا تا به حال فکر کرده‌اید که چرا در آغوش گرفتن کودکتان غریزی‌ترین احساس در جهان است؟ معلوم می‌شود که ما برای انجام چنین کاری سخت‌گیر هستیم. این غریزهٔ مادری ما برای بغل کردن کودک است. هنگامی که نوزادی متولد می‌شود، بسیار ضعیف است، دید بسیار محدودی دارد و شنوایی‌اش کامل نشده‌است. این بدان معنی است که لمس کردن روشی است که کودک از آن در چند ماه اول که سایر حواس در حال رشدند، استفاده می‌کند و این‌گونه جهان را جست‌وجو می‌کند.
لمس کردن قسمت مهمی از رشد کودک است اما چقدر مهم است؟
در تحقیقی که به‌تازگی “ناتالی ماتر” در بیمارستان کودکان در سراسر کشور و مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت انجام داده است، وی و همکارانش پاسخ مغز ۱۲۵ نوزاد (از جمله نوزادان نارس و کامل) را اندازه‌گیری کردند و نشان دادند که اولین تجربه لمس کردن کودک تجربه‌ای ماندگار است و تأثیراتی بر نحوهٔ پاسخ مغز تکامل‌نیافتهٔ آنها دارد.
نتایج نشان داد که نوزادان نارس در مقایسه با نوزادان کامل‌تر، پاسخ مغزی کمتری به لمس کردن نشان می‌دهند. بااین‌حال نوزادان نارس در NICU هنگامی که مدت بیشتری را در تماس با والدین یا ارائه‌دهندگان خدمات بهداشتی خود باشند، پاسخ مغزی قوی‌تری به لمس خواهند داشت.
ناتالی ماتر: “اطمینان از اینکه نوزادان نارس، لمس محبت‌آمیز و حمایتی را که شامل مراقبت از کودک با روش تماس با پوست بدن مادر می‌شود دریافت کرده‌اند، برای کمک به مغز آنها در پاسخ به لمس کردن ضرروی است و شرایط باید درست مانند نوزادانی باشد که یک بارداری کامل را در رحم مادر خود تجربه کرده‌اند”
برای والدینی که به‌تازگی پدر و مادر شده‌اند، به‌ویژه آنهایی که نوزادانشان باید مراحل سخت پزشکی را تحمل کنند، لمس کردن کودک بیش از آنچه بیان شد اهمیت دارد. فرصت در آغوش گرفتن یا تماس با کودکتان را به‌راحتی از دست ندهید.
در مطالعهٔ دیگری که دکتر “روت فلدمن”، استاد دانشگاه بار ایلان انجام داده است، آنها تأثیر سطوح مختلف تماس بدنی را بر نوزادان نارس بررسی کردند.
در این مطالعه که یک دهه به طول انجامید، برای اولین‌بار نشان داده شد که ایجاد تماس با پوست بدن مادر و اجرای روش کانگورو برای نوزادان نارس در دورهٔ نوزادی، پس از اینکه آنها ۱۰ سال بررسی شدند، حساسیت این کودکان را کاهش داده‌است. (فلدمن)
“در مقایسه با کودکانی که در دستگاه مخصوص نوزادان نارس از آنها مراقبت می‌شد، گروهی که روش مراقبت کانگورو (KC) را پیش گرفتند؛ یعنی والدین کودک را طوری در آغوش می‌گرفتند که پوست آنها با پوست قفسهٔ سینهٔ بزرگسالان تماس داشت، مهارت‌های شناختی و اجرایی بهتری را در آزمایش‌های مکرر از ۶ ماهگی تا ده سالگی نشان دادند.”
هنگامی که آن نوزادان ۱۰ ساله شدند، کسانی که مادرشان برای مراقبت از آنها روش را کانگورو انتخاب کرده بود از سلامت بیشتری برخوردار بودند:
- الگوی خواب منظم‌تر
- پاسخ عصبی – غدد درون‌ریز به استرس
- عملکرد بالغ سیستم عصبی
- کنترل شناخت کلی بهتر
هر دو مطالعه فواید طولانی‌مدت تماس والدین و لمس کردن را به ما یادآوری می‌کنند. به نظر می‌رسد سطح بهبودیافته‌ای از تحریک تماسی حاصل از تماس پوستی بر رشد مغز تأثیر مثبت می‌گذارد و باعث ایجاد پیوندی عمیق بین والدین و فرزندانشان می‌شود.
برای اطلاعات بیشتر به سایت های زیر مراجعه کنید:
- https://www.elsevier.com/about/press-releases/research-and-journals/the-loving-touch-is-critical-for-premature-infants
- https://www.sciencedaily.com/releases/2017/03/170316120502.htm
- https://www.scientificamerican.com/article/infant-touch/
- http://www.todaysparent.com/family/parenting/the-importance-of-touch/
- http://www.healthguidance.org/entry/15173/1/The-Importance-of-Touch-in-Parent-Infant-Bonding.html
- http://www.scarymommy.com/parent-left-side-bias-holding-baby/
- https://www.psychologytoday.com/blog/the-athletes-way/201401/early-loving-touch-makes-lifetime-difference-baby
