حریم خصوصی کودکان، به‌واسطه‌ی سن کم آن‌ها و نیازشان به مراقبت بزرگ‌ترها، کم‌تر جدی گرفته می‌شود. همه‌ی ما به حریم خصوصی نیاز داریم، تا در آن بتوانیم بدون تلاش برای شبیه‌شدن به بقیه، خودِ خودمان باشیم؛ با همه‌ی ضعف‌ها، نقص‌ها و علاقه‌مندی‌ها.

حریم خصوصی، به آدم‌ها اجازه می‌دهد تا بی‌پرواتر رفتار کنند، پا به عرصه‌های ناشناخته بگذارند و تلاش کنند به کشف‌هایی تازه برسند.

لزوم ایجاد و حفظ حریم خصوصی کودکان چیست؟ آیا تا به‌حال به این فکر کرده‌اید که فرزندتان، حریم خصوصی دارد، یا نه؟

چرا باید بچه‌ها هم حریم خصوصی داشته باشند؟

ما معمولاً عادت کرده‌ایم، در شلوغی‌ها، در مهمانی‌ها، از فرزندمان بخواهیم متناسب با میل جمع، شعری بخواند، شکلکی دربایورد یا حرف خاصی. تکرار بلندمدت این رفتار، باعث می‌شود بچه‌ها، دنیای فردی‌شان را از دست بدهند و به یک‌جور عروسکِ خواسته‌های بزرگ‌سالان تبدیل شوند.

حریم خصوصی کودکان، به آن‌ها این امکان را می‌دهد، تا بتوانند شخصیت فردی‌شان را شکل بدهند.

چه‌طور به حفظ حریم خصوصی کودکان کمک کنیم؟

یک. فرزندتان را به‌زور –وقتی که میلی ندارد- نبوسید، یا بغل نکنید. بوسیدن و بغل‌کردن تحمیلی کودکان، نقض حریم خصوصی‌شان است و عواقب روانی بدی برای آن‌ها دارد. این اجازه را به بقیه هم ندهید و در این‌باره، تعارف را کنار بگذارید.

• در آوک، یادداشت دیگری به موضوع بوسیدن و بغل‌کردن اجباری کوکدکان و تبعات آن می‌پردازد. برای خواندن آن مقاله، روی این‌جا کلیک کنید.

دو. به کودکان، احساس مالکیت را آموزش دهید. با او تمرین کنید که بیش‌تر اشیا، تحت مالکیت افراد خاصی هستند. این نکته را در جزئی‌ترین جملات روزمره‌تان هم رعایت کنید. مثلاً اگر از فرزندتان می‌خواهید اسباب‌بازی‌ها را جمع کند، جای آن‌که بگویید «اسباب‌بازی‌ها رو جمع کن»، از «اسباب‌بازی‌هاتو…» استفاده کنید.

احساس مالکیت، به کودکان و دیگر افراد، اعتمادبه‌نفس و عزت‌نفس می‌دهد و هم‌چنین یکی از مهم‌ترین زمینه‌سازها برای امنیت روانی افراد است.

سه. اینستاگرام، جدی‌ترین نقض‌کننده‌ی حریم خصوصی کودکان است. چرا که بدون اجازه و خواست آن‌ها، مدام عکس‌هایی از بچه‌ها منتشر می‌کنیم. حتی گاهی بدون اطلاع پیدا کردن بچه –وقتی در احوال خودش به‌سر می‌برد- از او عکس می‌گیریم، بی‌آن‌که متوجه شود. اجازه دهید، فرزندتان نسبت به همین امور به‌ظاهر جزئی هم توجه داشته باشد.

چهار. سؤالات سخت و بی‌رحمانه نپرسید. «بابتو بیش‌تر دوست داری، یا مامان‌تو؟» این سؤال را شاید از همه‌ی کودکان اطراف‌مان پرسیده باشند. بعضی‌ها چندبار سؤال را تکرار می‌کنند، تا هرطورشده جواب بگیرند. چرا احساس می‌کنید بچه‌ها مجبورند به شما پایخ بدهند؟ شما کدام فرزندتان را بیش‌تر دوست دارید؟ امکان ندارد به این سؤال در محل کار پاسخ بدهید. ما گاهی برای خودمان حریم خصوصی قائل هستیم، اما احساس می‌کنیم، بچه‌ها همیشه باید باب میل ما حرف بزنند. این رفتار، مصداق بارز به‌رسمیت نشناختن حریم خصوصی کودکان است.

بیش‌تر بخوانید:

چه‌طور می‌توانیم حریم خصوصی را به کودکان آموزش دهیم؟

پنج. قبل از ورود به حریم مکانی کودک، از او اجازه بگیریم. این کار، علاوه‌ بر آن‌که به کودک آموزش می‌دهد باید حریم خصوصی دیگران را به رسمیت شناخت و به آن احترام گذاشت، به شکل‌گیری شخصیت مستقل (و با اعتمادبه‌نفس بالا) کودک کمک می‌کند.

شش. در حضور دوستان و اقوام، از بچه‌ها نخواهید کار باب‌میل‌تان را انجام دهند. برای آن‌ها، حق انتخاب قائل باشید.

تحقیقات نشان می‌دهند، بسیاری از افراد با شخصیت‌های سست، ناتوان در تصمیم‌گیری صحیح و افراد وابسته، در کودکی، حریم خصوصی محترمی نداشته‌اند. حریم خصوصی کودکان، در تعیین ویژگی های اخلاقی و رفتاری افراد، نقش بسیار مهمی دارد. اما از آن‌جا که کودکان قادر به دفاع از حریم خصوصی‌شان نیستند، خیلی از اوقات، آن را زیر پا می‌گذاریم.

بی‌احترامی به حریم خصوصی کودکان، دلیل اصلی بسیاری از اتفاق‌های تلخ جنسی و مواردی مثل تجاوز است. چرا که کودکانی که حریم خصوصی محکمی نداشته‌اند، نمی‌توانند در مواقع خطر، موضع قدرت‌مندی داشته باشند.