ما پرده ها را کنار می‌زنیم و نگاهی اجمالی به علم همیشه در حال پیشرفتِ رشد سال‌های ابتدایی کودکی ECD) ) می‌اندازیم.

فرضیه‌های اولیه در مورد ECD  از نظریهٔ رشد بزرگسالان، به‌ویژه نظریهٔ مراحل روان‌شناختی “اریک اریکسون” نشأت گرفته است که نشان می‌دهد تکامل، مسیر خطی منفردی دارد که به مراحل مشخصی تقسیم شده است. اریکسون اظهار داشت که اگر بخواهید رشد کودک می‌تواند در مراحل قابل پیش‌بینی اتفاق بیفتد.

اکنون بعد از ۴۰ سال تحقیق می‌دانیم که کودکان به روش‌های کوتاه و از پیش تعیین‌شده رشد نمی‌کنند. اگر دو فرزند داشته باشیم، ممکن است یکی قبل از اینکه توانایی‌های دیگر را به دست بیاورد، راه رفتن را بیاموزد. مهارت‌ها و مراحل مهم به هم پیوسته‌اند و نمی‌توان ECD را به مراحل تشکیل‌دهندهٔ آن تجزیه کرد. کودکان با افزایش سن تحت تأثیر فرهنگ، روابط و محیط قرار می‌گیرند و متناسب با آن سازگار می‌شوند. بچه‌ها با سرعت خودشان و گاهی‌اوقات به روشی رشد می‌کنند که باعث می‌شود ما به عنوان والدین بسیار متعجب می‌شویم.

یک رویکرد غیرخطی برای تکامل، درک بهتری از چگونگی پیشرفت را فراهم می‌کند؛ برای مثال تکامل زبان را در نظر بگیرید که با رشد جسمی، شناختی و اجتماعی کودک مرتبط است. گفتار به عملکرد عضلات صورت، یکپارچه‌سازی حسی-حرکتی، توجه، حافظه، تقلید و مفهوم‌سازی معنی نیاز دارد. از آنجا که این فرایند بسیار پیچیده است، زبان به جای رشد مداوم، ناگهان رشد می‌کند. ممکن است به نظر برسد که فرزند شما بر ۱۰ کلمهٔ جدید یک شبه تسلط یافته است اما این نتیجه‌ای ارزشمند از تغییرات جزئی ماهانه است که به نظر می‌رسد به طور تصادفی و ناگهان اتفاق افتاده است.

اگرچه چارچوب‌های قبلی روش‌های ملموسی برای سنجش و بررسی نتایج به ما داده‌اند اما در آوک معتقدیم که برای آینده به مدل‌های بهتری نیاز داریم. مدل‌هایی که با دقت بیشتری تحقیقات پیشرو در ECD  را منعکس کنند. به همین دلیل است که ما مدل مهارت‌های آوک خود را با هماهنگی متخصصان ECD  توسعه داده‌ایم و در آن به والدین برای درک الگوهای منحصربه‌فرد رشد کودکان به روشی شهودی و واقعی کمک می‌کنیم.

اگر ‌می‌خواهید در این مورد بیشتر بدانید در وبلاگ “دکتر استنفورد مایکل فرانک” مقاله‌ای را که دربارهٔ نیاز به ارزیابی و چارچوب‌های جدید ECD است بخوانید: زبان‌آموزی نوزادان