کودکان همیشه با مشاهده آنچه مردم در اطرافشان انجام می‌دهند یاد گرفته‌اند. آنها کاوشگرهای کنجکاوی به دنیا می‌آیند. مطالعات جدید نشان می‌دهد که حتی مغز کم‌سن‌ترین کودکان نیز به گونه‌ای طراحی شده است که از مشاهده و بازی به طرز قابل‌توجهی می‌آموزند. محقق پیگیر شما شیفتهٔ پدیدهٔ علت‌ومعلول است؛ بنابراین وقتی می‌تواند باعث به‌وقوع‌پیوستن اتفاقات یا تغییر آنها شود، بیشتر یاد می‌گیرد که چگونه از راه بازی کردن بیاموزد.

در اوایل دوران رشد کودک و پیش از ۲ سالگی، کنجکاوی کودکان شکوفا می‌شود و آنها درک دنیای اطراف خود را آغاز می‌کنند؛ زیرا تجربه‌های جالب و جدیدی را دربارهٔ اسباب‌بازی‌ها به‌دست آورده‌اند. آنها یاد می‌گیرند که اگر جغجغه ای را تکان دهند، صدایی می‌شنوند یا اینکه اگر آنها توپی را روی زمین بیندازند، ممکن است آن بالا و پایین برود. ساده‌ترین اسباب‌بازی‌ها می‌توانند حواس کودک را فعال کنند و به ابزاری برای یادگیری تبدیل شوند. نوزادان متوجه می‌‌شوند که با درک رابطهٔ علت‌و‌معلولی می‌توانند باعث به‌وقوع‌پیوستن اتفاقاتی یا واکنش‌هایی شوند. آنها از راه مشاهدهٔ ساده متوجه می‌شوند که می‌توانند پیش‌بینی کنند و دلیل وقوع اتفاقات را دریابند. آنها یاد می‌گیرند برای جلب توجه دیگران تعامل با آنها را آغاز کنند. همچنین آنها یاد می‌گیرند که با نگاه نکردن، می‌توانند جلوی تعامل و برقراری ارتباط با دیگران را بگیرند.

انواع روابط علت‌ومعلولی

1. اجتماعی: نوزادان با تعاملات ساده و اولیه‌ای که با مادر و پدرشان برقرار می‌کنند، از قدرت خود در تغییر محیط مطلع می‌شوند. آنها یاد می‌گیرند که اگر گریه کنند، والدینشان از آنها مراقبت می‌کنند، آرامشان می‌کنند و به آنها غذا می‌دهند؛ این‌گونه کودک می‌آموزند که جهان مکانی امن است. آنها همچنین یاد می‌گیرند که اگر لبخند بزنند، احتمالاً باعث می‌شوند که شما هم لبخند بزنید یا خم شوید تا او را ببوسید. این روش‌های اساسی تعامل با دیگران، ارتباطات عصبی در مغز کودک را ایجاد و تقویت می‌کنند و از رشد ارتباطات و مهارت‌های اجتماعی پشتیبانی می‌کنند.
2. جسمی: نوزادان یاد می‌گیرند که می‌توانند محیط اطراف را کنترل کنند؛ محیط کودک در پرورش مهارت‌های استدلال ریاضی و علمی و همچنین فرایندهای تفکر بسیار مهم است. بسیاری از اسباب‌بازی‌ها برای پرورش رشد کودک و تحریک درک روابط جالب علت‌ومعلولی طراحی شده‌اند. کودکان با این اسباب‌بازی‌ها احساس کنترل بر محیط اطراف را پیدا می‌کنند؛ زیرا متوجه می‌شوند که می‌توانند صداهایی ایجاد کنند یا شیئی را بالا و پایین کنند. از آنجا که نوزادان می‌‌فهمند که هر عملی واکنشی دارد، درک خود را از علت‌ومعلول تقویت می‌کنند و حس کنترل خود را بر جهان افزایش می‌دهند.

بچه‌ها در چه سنی رابطهٔ علت و معلول را می‌آموزند؟

• در حدود ۶-۳ ماهگی، نوزادان یاد می‌گیرند که اگر گریه کنند، پرستار آرامشان خواهد کرد. آنها متوجه می‌شوند که در پاسخ به هر رفتاری که نشان می‌دهند، واکنش مشخصی از طرف اطرافیان دریافت می‌کنند. همچنین هنگامی که نوزادان صدای بلندی را می‌شنوند و به سمت صدا می‌چرخند یا زمانی که سعی می‌کنند به اسباب‌بازی‌هایی که برایش آویزان کرده‌اند، لگد بزنند، رابطهٔ علت‌ومعلول را نشان می‌دهند.
• در ۸ ماهگی کودک کشف کردن صداهای مختلف را آغاز می‌کند؛ ضربه زدن به یک طبل یا تکان دادن دست‌های خود در آب شروعی است برای اینکه با پرستار یا والدین خود تعامل ایجاد کند. در این مرحله، کودک شما ممکن است عاشق امتحان کردن وسایل مختلف باشد!
• در سن ۱۲ تا ۱۸ ماهگی متوجه خواهید شد که فرزندتان عاشق پایین انداختن اشیا از روی صندلی بلند خود است. جامعه‌شناس كوچك شما در حال یادگیری این نکته است که اگر چیزی را رها كند، شما آن را سرجای قبلی‌اش برمی‌گردانید. هرچه بیشتر با برداشتن وسیله از روی زمین به او پاسخ دهید، بیشتر آن را رها می‌کند تا شما را که دوباره آن را برمی‌دارید، تماشا کند. کودک شما هنگامی که الگوها تکرار می‌شوند، نتیجه‌گیری می‌کند. در این سن، کودکان تمرین می‌کنند که ظرفیت خود را برای درک واکنش‌های عاطفی افزایش دهند و همچنین والدین خود را بهتر بشناسند. آنها نه تنها دربارهٔ پاسخ‌های مادر به عملکردشان می‌آموزند بلکه با گوش دادن به صدایی که از برخورد جسم با زمین ایجاد می‌شود، در حال کشف فاصله‌اند. همچنین مشاهده می‌کنند که هرچه جسم از او دور و به زمین نزدیک‌ می‌شود، کوچک‌تر می‌شود. مغز کودک شما فهمیدن و درک معادلات پیچیدهٔ جهانی را آغاز می‌کند.