تحقیقات در مورد اختلالات رشد نشان میدهد که سنی که نوزادان به مرحلهٔ حرکتی یا زبانی میرسند، میتواند “نشانهٔ” نتیجهٔ بعدی باشد. مطالعات نشان داده است که بین مهارتهای حرکتی اولیه و مهارتهای زبانی بعدی و شناخت اجتماعی در کودکان مبتلا به خطر اختلال طیف اوتیسم ارتباط وجود دارد. به همین ترتیب، کودکان مبتلا به اختلالات زبانی را میتوان از روی مهارتهای زبانی اولیهای که آنها نشان میدهند نیز شناسایی کرد.
از نظر این منطق، زمان تعیینشده برای شناسایی نوزادانی که ممکن است به مراقبت بیشتری نیاز داشته باشند، بسیار ارزشمند است. بااینحال، این زمانها نمیتوانند دربارهٔ تواناییهای آیندهٔ کودکانی که “به طور معمول” رشد میکنند، چیزهای زیادی بگویند.
آنچه ما میدانیم این است كه مهارتها بههم پیوستهاند. آنها بر اساس یكدیگر ساخته میشوند و شیوههای رسیدن به مهارتهای جدید را تقویت میكنند. کودک هرچه بیشتر به دنبال چیزی برود، انگیزهٔ بیشتری برای نگه داشتن آن یا رسیدن به چیز جدیدتر و جالبتر دارد؛ بنابراین در این کار مهارتهای جدید را یاد میگیرد و آنها را به دست میآورد.
بیایید برای مثال مهارتهای حرکتی را در نظر بگیریم. به لطف فرصتهای یادگیری که دنیا به کودک میدهد، او درگیر میشود و از دنیا میآموزد و ممکن است تأثیر غیرمستقیمی بر مهارتهای شناختی و حرکتی بعدی او داشته باشد. اگرچه هیچ شواهد قطعیای که نشان دهد توانایی بالقوهٔ مهارتهای حرکتی در آینده (برای کودکان “معمولی” در حال رشد) مربوطبه زمانی است که کودکان به مهارتهای حرکتی خاصی دست پیدا میکنند، وجود ندارد.
مراحل مهم رشد اغلب برای والدین جدید منبع استرساند، بهویژه اگر آنها از آن دسته والدینی باشند که بیش از آنکه از سفر باشکوه رشد فرزند خود لذت ببرند، بیشتر به بررسی موارد موجود در لیست پیشرفت آنها تمرکز میکنند.
همانطور که در مثال بالا خواندید، کودکانی که زود مراحل مهم رشد را طی میکنند برتری آشکاری نسبت به کسانی که “به طور معمول” رشد میکنند ندارند. بهعلاوه، هیچ نشانهای وجود ندارد که تفاوتهای جزئی در دستیابی به مراحل رشد، ارتباطی با تواناییها یا معلولیتهای بعدی داشته باشد؛ بنابراین فقط به این دلیل که همسایهٔ شما زودتر از کودک شما شروع به سینهخیز رفتن میکند، بدان معنا نیست که کودک شما رشد کافی نکرده است. به جای اینکه ناامید شوید که چرا کوچولوی شما نمیتواند به مرحلهٔ رشد کافی برسد (کاری که شما نمیتوانید انجام دهید)، اطمینان حاصل کنید عوامل محرک برای رشد مناسب کودک خود را بهاندازهٔ کافی در محیط زندگی او فراهم کردهاید. بعد از آن تغییرات را مشاهده خواهید کرد!
منابع: