وقتی کودکی یاد می‌گیرد که ۵۰ بار راه برود و زمین بخورد، هرگز فکر نمی‌کند که “شاید من نمی‌توانم این کار را انجام دهم”.
به زودی خواهید فهمید که کودک شما چقدر می‌تواند مقاوم باشد. هرچقدر هم که کودکتان کوچک به‌نظربرسد، او فردی با اراده‌ای قویست که شما را در مواجهه با چالش‌های دوران رشدش شگفت‌زده می‌کند. وقتی کودک نوپای شما بالاخره می‌خواهد اولین قدم های خود را بردارد و تمرین کردن برای راه رفتن را شروع کند، این چیزی بیشتر از یک مرحلهٔ رشد تکاملی ساده است.
برای درک بهتر این تغییر بزرگ، ابتدا باید بگوییم که با به‌راه‌افتادن کودکتان، او “وضعیت” پیشین خود را که در آن ماهرانه سینه‌خیز می‌رفت رها می‌کند؛ شرایطی که در آن راحت است، کنار می‌گذارد و مایل است یک راه‌رونده‌ٔ کم مهارت و ناهماهنگ باشد. کودک شما می‌تواند به‌راحتی در محیط زندگی خود سینه‌خیز برود، کاوش کند، راه خود را باز کند و از موانع دوری کند. از طرف دیگر، او در جایگاه کسی که تازه به‌راه‌افتاده است، این امتیازها را ندارد. برای کودک در این مرحله، هر قدم مانند دست‌اندازی است که سبب می‌شود او بیفتد اما هر قدمی که بر‌می‌دارد در راه رفتن به او کمک می‌کند. بنابراین چطور کودک شما برخلاف همهٔ مشکل‌ها به راه رفتن ادامه می‌دهد؟
نیاز به سرعت
کوچولوی شما حتی با همین سن‌کم نیز متوجه می‌شود که وقتی راه می‌رود، باوجود اینکه مدام زمین می‌خورد و مسیرش پر از دست‌انداز و ناهمواری است، می‌تواند مسافت بیشتری را و با سرعت بیشتری نسبت به سینه‌خیز رفتن طی کند. علاوه‌براین، آنچه او هم در مسافت طی‌شده و هم در سرعتش به‌دست‌می‌آورد، تأثیر زیادی در یافتن مسیر درست و تعامل با محیط اطراف خود دارد.
مامان، چه خبر است؟
احتمالاً تاکنون متوجه شده‌اید که کودک خردسال شما همیشه بسیار کنجکاو است. جای تعجب نیست که نظریهٔ دیگری دلیل اینکه چرا کودک ممکن است راه رفتن در جایگاه یک مبتدی را به ماهرانه سینه‌خیز رفتن ترجیح دهد، میدان دید بزرگتری می‌داند که کودک با راه رفتن به‌دست می‌آورد. هنگامی که کودک شما سینه‌خیز می‌رود، او به طور طبیعی کف زمین (در حالتی که گردن و چشم‌ها به موازات زمین است) را می‌بیند اما هنگامی که تصمیم می‌گیرد راه برود، تمام اتاق در زاویهٔ دیدش قرار می‌گیرد.
بیا بازی کنیم!
وقتی کوچولوی شما تصمیم می‌گیرد که راه برود، او دنیای خود را به روی فرصت‌های جدید بی‌پایانِ تعامل با اشیا باز می‌کند. او اکنون می‌تواند اسباب‌بازی‌ها را با سرعت بیشتری در اتاق حمل کند، به سمت اشیا برود و تعامل متفاوتی با آنها داشته باشد.
فشار همسالان
چه بخواهیم بپذیریم و چه نخواهیم، فشار همسالان حتی در زندگی بچه‌های کوچک ما نیز وجود دارد. براساس فرهنگ‌ها، به‌طور کلی خانواده و دوستان، کودک را به راه رفتن تشویق میکنند. وقتی به آن فکر می‌کنید، تقریباً اولین قدم‌ها همیشه به سمت آغوش باز مادر یا پدر است.
وقتی تحولی را که فرزند شما از سینه‌خیز رفتن به پیاده‌روی کردن طی کرده است بیشتر تجزیه‌وتحلیل می‌کنیم، متوجه می‌شویم که چرخ‌دنده‌های رشد با سرعت تمام کار میکنند. یک تصمیم ظاهراً ساده که کودک شما می‌گیرد، حاوی سازوکارهای بی‌شمار و استدلال‌های پیچیدهٔ موافقان و مخالفان وی است. با استفاده از آوک او را تشویق کنید که حرکت کند و هر روز به پیشرفت خود ادامه دهد!
در مورد اولین قدم های کودک خود بیشتر بخوانید:
