آیا فکر می‌کنید یک کودک عصبی دارید که به‌هیچ‌وجه آرام و اصلاح نمی‌شود؟ اغلب کودکان زود عصبانی می‌شوند. زودرنجی و کم‌طاقتی از خصیصه‌های اصلی سال‌های اول زندگی است.

در سنین پایین، مغز انسان برای پدیده‌ها، دلایل و عوامل کمی پیدا می‌کند. هر اتفاقی را ناشی از یک دلیل می‌داند. وقتی به خواسته‌اش رسیدگی نمی‌کنید، این مسئله را به دشمنی شما با خودش ربط می‌دهد. بنابراین نمی‌تواند تحلیل چندجانبه و کلی‌نگری از پدیده‌ها داشته باشد.

رسیدگی به عصبانیت کودکان

عصبانبت کودکان را نباید نادیده گرفت. از آن‌جاکه افراد عصبی، معمولاً با گذر زمان آرام می‌شوند، خیلی از پدر و مادرها، عصبانیت فرزندشان را نادیده می‌گیرند و موقع عصبانیت بچه، اغلب سکوت می‌کنند، تا بچه خودبه‌خود آرام شود.

سکوت، بی‌اعتنایی و بی‌توجهی به عصبانیت کودکان به هیچ عنوان رفتار درستی نیست. بی‌اعتنایی به عصبانیت کودک، در درازمدت تبعات جبران‌ناپذیری دارد.

موقع برخورد با کودک عصبی، سعی کنید درباره‌ی احساسش با او صحبت کنید. برای احساسی که دارد، نامی انتخاب کنید و آن احساس را توضیح دهید. مثلاً بگویید «بعضی وقت‌ها که نمی‌توانیم به خواسته‌مان برسیم، عصبانی می‌شویم»، یا «می‌دانم که از قبل هم بابت این ماجرا عصبانی بودی» یا «این کینه را از قبل به دل گرفته بودی».

توضیح احساسات کودک، شناسایی و نام‌گذاری آن، نوعی به رسمیت شناختن شخصیت و خواسته‌های اوست. همین‌که می‌بیند با عصبانیت توانسته توجه شما را جلب کند، به سرعت آرام‌شدنش کمک می‌کند.

دلیل عصبانیت کودکان متفاوت است. برای مطالعه‌ی بیش‌تر دراین‌باره، یادداشت دلایل عصبانیت در کودکان را بخوانید.

راه‌های آرام‌کردن کودک عصبی

1. تغییر موقعیت

سعی کنید موقعیتی که فرزندتان در آن عصبانی شده را عوض کنید. شرایط عمومی حاکم بر فضا را تغییر دهید. اگر برای‌تان مقدور است، مکان‌تان را عوض کنید. در اتاق بر اثر ماجرایی عصبانی شده، او را به پذیرایی یا اتاق دیگری ببرید. یا به‌طور موقت از خانه بیرون بزنید و به پارک، مکان‌های عمومی یا خانه‌ی اطرافیان‌تان بروید.

هم‌چنین برای تغییر موقعیت موجود، می‌توانید روندهای ازپیش برقرار را تغییر دهید؛ اگر خانه ساکت است، موسیقی ملایمی پخش کنید. اگر سروصدای تلویزیون یا وسیله‌ی برقی دیگری آزاردهنده است، آن را خاموش کنید. یا اگر عوامل ایجاد عصبانیت هم‌چنان پابرجا هستند، آن‌ها را از کودک دور کنید.

باید در نظر داشته باشید عصبانیت هر فرد، یک دوره‌ی سریع شروع، یک دوره‌ی میانه و یک بازه‌ی پایانی دارد؛ درست مثل یک نمودار سهمی. انفجار اولیه ناگهانی اتفاق می‌افتد و دوره‌ی پایانی و مرحله‌‌ی آخر هم به‌سرعت طی می‌شود. کاری که از دست شما برمی‌آید، آرام‌کردن کودک در میانه‌ی این اتفاق است؛ به‌وسیله‌ی تغییر موقعیت.

تغییر موقعیت باعث می‌شود طول زمان عصبانیت کاهش یابد و تبعات بعدی آن را به حداقل برساند.

2. پیشنهاد جایگزین

یک اتفاقی کودک را عصبانی کرده است. احتمالاً محدودیتی برای او ایجاد شده. برای رفع این محدودیت، یک پیشنهاد جایگزین برای کودک عصبی داشته باشید. اگر هم‌بازی او برای وسایل و بازی‌اش محدودیتی ایجاد کرده، جای دیگری برای بازی به او پیشنهاد بدهید.

اگر اصرار شما برای خوردن یک غذا بچه را عصبانی کرده، احتمال بدهید خوردن بعضی غذاها برایش دشوار باشد و غذایی با خاصیت مشابه برایش در نظر داشته باشید.

اگر می‌خواهد در ساعت غیرمعمولی بیرون از خانه باشد، به فکر سرگرمی‌های جذابی برای او در خانه باشید.

3. پیشنهاد تغییر زمان اجام کار

وقتی کارها مطابق انتظار پیش نمی‌روند، آدم‌ها عصبانی می‌شوند. کودک عصبی، خیلی از اوقات نمی‌تواند کاری که می‌خواهد را انجام دهد و نسبت به انجام کار، بی‌طاقت است. برای کمک به او، توضیح دهید که می‌تواند کار را رها کند و در زمان دیگری و با حوصله‌ی بیش‌تری به آن بپردازد.

4. گوش‌دادن به تجربیات کودک

خیلی از اوقات، هنگام مواجهه با کودک عصبی، بدون توجه به کیفیت و جزئیات توضیحات کودک، توصیه‌ها و راه‌حل‌های‌مان را بیان می‌کنیم. این کار اشتباه و بی‌نتیجه است. اول، بادقت به تجربه‌ی ناراحت‌کننده‌ی کودک گوش دهید و به او این اطمینان را بدهید که عصبانیتش برای شما مهم است.

در ارتباط با راه‌های آرام‌کردن کودک عصبی، مقاله‌ی دعوای کودکان؛ ۵ راه‌حل برای مدیریت و پیش‌گیری را در آوک بخوانید.