از آنجا که مغز کودک پیشدبستانی شما هنوز در حال رشد است، طبیعی است که فرزندتان از چیزی بسیار هیجانزده، ناامید، غمگین یا عصبانی شود و براساس آن عکسالعمل نشان دهد. از آنجا که او مهارتهای کلامی محدودی دارد، هنگامی که احساس خشم و عصبانیت میکند، در واقع در حال برقراری ارتباط است که با یک احساس شدید دستوپنجه نرم میکند یا اینکه نمیتواند مشکلی را که برایش غیرقابلحل است، حل کند. بااینحال، اگرچه بدخلقیها در سن ۲ تا ۴ سالگی طبیعی است، میتوان جلوی بسیاری از آنها را گرفت. از آنجا که قطعاً بیش از یک مورد اتفاق میافتد، از آنها به عنوان راهی برای درک بهتر کودک خود استفاده کنید و به او بگویید که شما میفهمید و میخواهید به او کمک کنید.
- در نحوهٔ کنترل احساسات، الگوی آرام و اطمینانبخشی برای کودکتان باشید.
- بدانید که بیشتر بچهها اگر خیلی خسته یا گرسنه شوند، کجخلقی میکنند؛ بنابراین داشتن برنامههای مشخص برای تغذیه، استراحت و ساعتهای آرامشبخش میتواند از اینکه کودک بترسد یا گشنه و عصبی شود جلوگیری کند.
- چند دقیقه قبل از پایان فعالیت یا تغییر دادن فعالیتی، به کودک خود اخطار بدهید؛ زیرا بسیاری از کودکان با تمام شدن زمان بازی مستعد کجخلقی میشوند.
- احساساتشان را به محض بروز تصدیق کنید و آنها را با کلمات بیان کنید تا از تبدیل شدن آنها به اعمال خشونتآمیز جلوگیری کنید.
- روانشناسان از بخش رشد انسانی و مطالعات خانواده از دانشگاه ایالتی آیووا توصیه میکنند که در این شرایط بهتر است “حواس کودک را پرت کنید، مشکل را از بین ببرید، رفتار خشونتآمیز آنها را نادیده بگیرید و آنها را بغل کنید”.
- سعی کنید دلیل این بحران را بفهمید؛ چه زمانی، چه چیزی، کجا و چه کسی باعث بروز این رفتار در کودک میشود.
- به فرزندتان اجازه دهید درصورتی که امنیت و سلامتی کسی را به خطر نیندازد، خودخواهی خود را ابراز کند.
- ثابتقدم اما آرام هم باشید. فضایی امن ایجاد کنید که کودک شما بتواند روابط و احساسات را کشف کند درحالی که مطمئن باشد هنوز او را دوست دارید.
- وقتی او آرام شد، داستان آنچه را که در هنگام طغیانش رخ داده است، برایش بگویید. بر احساسی که به وجود آمده است و دلیل آن تأکید کنید و این واقعیت را که پشتیبان او بودهاید به او یادآوری کنید. وقتی حرفهای شما را شنید، او را به گرمی در آغوش بگیرید و از او سؤال کنید که آیا احساس بهتری دارد یا نه.
