بین ۲ تا ۴ سالگی و در میان تمام مراحل رشد حیرت‌انگیز کودکتان، این احتمال وجود دارد که شما قبلاً با یک نشانهٔ ترسناک از رشد اجتماعی و عاطفی کودک خود روبه‌رو شده باشید: سرپیچی.
کودک نوپا یا کودک پیش‌دبستانی در این سن پر از کنجکاوی و تخیل است. همچنین او به استقلال و کاوش در مرزهایی که برایش تعیین‌شده نیاز دارد. قشر جلوی پیشانی او هنوز در حال پیشرفت است و می‌توانید تصور کنید که چگونه در دنیای بزرگسالان، از داشتن قدرت و کنترلی که ممکن است به دست بیاورد لذت می‌برد و خوشحال است. در بعضی مواقع، تربیت فرزند ممکن است بسیار ناامیدکننده باشد، خصوصاً وقتی با جریان “نه” گفتن پی‌درپی کودک روبه‌رو شوید اما اگر این رفتار را روشی بدانید که کودکتان برای بررسی استقلال تازه به دست آوردهٔ خود از آن استفاده می‌کند، می‌توانید به شکلی پرورشی به آن پاسخ دهید که به تشویق رشد، استقلال و اکتشاف در او منجر شود. در ادامه چند نکته در مورد چگونگی انجام این کار آورده شده است:
- فکر کنید “فرزند من با گفتن نه، سعی دارد چه پیامی را به من برساند؟”. او سرپیچی نمی‌کند تا شما را ناامید کند، او سعی دارد چیزی را بیان کند.
- اقدامات و احساسات فرزند خود را بشناسید و سعی کنید درگیر جنگ قدرت نشوید. درعوض، تلاش کنید آنچه را که اتفاق می‌افتد بیان کنید.
- هنگامی که پیش‌بینی می‌کنید فرزندتان به چیزی پاسخ “نه” می‌دهد، سؤال یا وظیفه را جوری تغییر دهید که در آن کودک فضای زیادی برای تصمیم‌گیری و کنترل امور نداشته باشد؛ برای مثال، می‌توانید از کودک بپرسید که کدام‌یک از اسباب‌بازی‌ها را می‌خواهد انتخاب کند.
- سعی کنید با آنچه کودک شما تجربه می‌کند و اینکه چرا از تعامل با چیزی خودداری می‌کند، همدلی کنید.
- به جای واکنش دادن، پاسخ دهید. فرزند شما در حال یادگیری چگونگی تنظیم احساسات خود و حفظ استقلال با نگاه کردن به رفتار شماست.
- از او بخواهید که دوست و یاور شما باشد و به شما کمک کند.
- با بیان کردن احساسات در قالب کلمات و روش‌های دیگر، با سخنان خود کودک را تشویق کنید.
- به یاد داشته باشید که این رفتارها شخصی نیست، بخشی از مرحلهٔ رشد کودک است!
