همهٔ ما می‌دانیم والدینی که ارتباطی مؤثر با فرزندان خود دارند و با آنها در تعامل‌اند، والدینی موفق‌ هستند. تعاملات مستحکم، دوست‌داشتنی و درگیرکننده کلید اصلی برای شروع نیرومند بچه‌های ماست. از آنجا که در بخش اوایل دوران کودکی کار می‌کنم، ۱۱ سال است که از طریق کار خود اهمیت مشارکت را تبلیغ کرده‌ام اما این مفهوم را تا زمانی که فهمیدم قرار است پدر شوم، واقعاً “درک” نکرده بودم.

جایی که من اهل آن هستم، طبیعی است که پدرها در فرایند تولد نوزاد به طور فعال درگیر شوند یا از مرخصی پدران استفاده کنند. به صورت شهودی، می‌دانستم حضور در کنار دخترانم چقدر مهم است اما در واقع نمونه‌هایی از این اتفاق را در اطرافم نمی‌دیدم؛ بنابراین پنج سال پیش، قبل از تولد دختران دوقلویم، هنگام سؤال دربارهٔ فرزندپروری کودکان، کاری را انجام دادم که معمولاً انجام می‌دادم؛ جست‌وجو کردن در مقاله‌ها. در اینجا سه نکتهٔ برجسته وجود دارد که می‌خواهم امروز که روز پدر است با شما در میان بگذارم. نکاتی که به من کمک کرد نقش خودم را به عنوان پدر بهتر درک کنم:

درس‌هایی که از پدر بودن آموخته‌ام:

پدر فعال و حاضر بودن مهم است.

اساس مهارت‌های شناختی، عاطفی و جسمی کودک شما در طی ۱۰۰۰ روز اول زندگی ایجاد می‌شود. این سال‌های اولیه در اثر تعاملات کودکان با بزرگسالان در زندگی شکل گرفته‌است. این در مورد هر پرستاری صادق است اما مطالعات بی‌شماری نشان داده‌است نوزادانی که پدرانشان با آنها ارتباط بیشتری برقرار می‌کنند، در دوران بعدی زندگی، نمرات شناختی بالاتر و نمرات بهتری در مدرسه دارند. تأثیر حضور پدران بر مهارت‌های اجتماعی-عاطفی حتی بیشتر از این است؛ کودکانی که پدرانشان بیشتر با آنها در تعامل‌اند، رشد می‌کنند تا کنجکاو و اجتماعی باشند و در برابر فشارهای روانی، ناامیدی و مشکلات، مقاومت بیشتری نشان دهند.

تمام مطالعاتی که من می‌خوانم به طور مداوم یک چیز را نشان می‌دهند: وقتی پدر به‌ویژه از بدو تولد به طور فعال درگیر می‌شود، آیندهٔ کودک بسیار روشن‌تر است. ما به عنوان والدین، همیشه بهترین چیزها را برای بچه‌هایمان می‌خواهیم. اینکه بچه‌ها سالم رشد کنند و همچنین خوشحال و از نظر عاطفی پایدار باشند؛ بنابراین ما باید این ویژگی‌ها را از بدو تولد به آنها القا کنیم.

پدر فعال نقش شریک زندگی را بسیار آسان‌تر می‌کند.

پدران باید به یاد داشته باشند که هرچه بیشتر کارها در خانه انجام شود، مادران، شریک زندگی یا سایر پرستاران فرصت پیدا می‌‌کنند تا روی کارشان تمرکز کنند، با کودک خود ارتباط برقرار کنند و مراقبت از خود یا غیره را انجام دهند. این امر به‌ویژه در مورد مادران صادق است. تولد کودک به طور نامتناسبی بر سلامت روحی و جسمی زنان تأثیر می‌گذارد. جای تعجب نیست که تحقیقات نشان داده‌‌اند که حضور شریک زندگی در خانه در چند هفتهٔ اول پس از تولد کودک، از بروز افسردگی پس از زایمان می‌کاهد.

قبلاً گفته شد، اطمینان از اینکه پدر می‌تواند در خانه بماند نیاز به تغییر نهادی دارد. شرکت‌ها باید مرخصی پدران و برنامهٔ کاری انعطاف‌پذیری را ارائه دهند. وقتی این کار را انجام می‌دهند، همه برنده می‌شوند؛ از جمله کارفرما. در شرکت‌هایی که پس از تولد نوزاد به پدران مرخصی داده می‌شود، زنان با سرعت بیشتری به محل‌کار خود بازمی‌گردند، شکاف حقوق و دستمزد جنسیتی کاهش می‌یابد و تیم‌ها بهره‌وری بیشتری دارند. شرکت‌ها باید سلامتی و تعادل را برای کل خانواده تقویت کنند، نه فقط مادران. (این ممکن است بعد از COVID19 تغییر کند. اکنون که اقدامات قرنطینه‌ای در سراسر جهان به بسیاری از شرکت‌ها نشان داده‌است که امکان کار از راه دور وجود دارد، این می‌تواند یک گام مثبت برای زنان و مردان باشد).

کمیت مهم نیست، بلکه کیفیت زمان صرف‌شده‌ است که اهمیت دارد.

هر پدری نمی‌تواند تمام روز را با فرزندان خود بگذراند. من به طور معمول برای کار سفر می‌کنم، بیشتر وقتم را در اداره می‌گذرانم و در پایان روز وقت کمی برای خانواده‌ام دارم. بااین‌حال، تحقیقات نشان می‌دهند که زمان با کیفیت، ایجاد رویدادهای خاص و از قبل برنامه‌ریزی‌شده نیست؛ این کار با تعاملات روزمرهٔ منظم مانند کارهای خانه و برنامه‌هایی مانند تهیهٔ غذا، برقراری ارتباط مؤثر و تمیز کردن است که در آن می‌توانید بیشترین استفاده را ببرید. از وقتی که با هم می‌گذرانید، شما فقط باید به فرزندتان و دنیای او متصل، هماهنگ و علاقه‌مند باشید.

بنابراین، هرچقدر می‌توانید بیشتر با بچه های خود درگیر شوید. کتاب بخوانید، مبارزهٔ قلقلکی کنید و کودکان خود را به حمام ببرید. این لحظه‌ها برنمی‌گردند. پدر بودن زندگی مرا برای همیشه تغییر داد و من در هر مرحله از آن لذت بردم. من تابه‌حال هیچ‌وقت نتوانسته بودم تمام وقت در کنار خانواده‌ام حضور داشته باشم اما چند ماه گذشته را به دلیل قرنطینه در خانه گذرانده‌ام و این یک نعمت است. من هر روز همسر و فرزندانم را دیده‌ام! نمی‌دانم چه موقع به پایان می‌رسد یا فردا چه اتفاقی خواهد افتاد اما می‌دانم امروز هدیه‌ای است که آن را هدر نمی‌دهم.