ریختن مایعات در لیوان به تنهایی با استفاده از هردو دست، یا بریدن تکه‌ای از غذا و استقلال غذاخوردن با استفاده از چنگال به مهارت‌های دیگری بیش از داشتن قدرت عضلانی لازم و هماهنگی دست و انگشت برای نگه داشتن یک فنجان یا برداشتن وسایل نیاز دارد. غذا خوردن مستقل فراتر از مهارت‌های جسمی، تا حد زیادی به توانایی بینایی- مکانی کودک در پردازش مکان غذا و ظرف غذا نسبت به بدن، یعنی این که بتواند تشخیص دهد فاصله دهان و بشقاب و قاشق چقدر است و آیا باید نزدیک‌تر شود یا نه، به‌ویژه دست و دهان و هماهنگی حرکات مورد نیاز برای غذا خوردن بستگی دارد.
بین ۳ تا ۴ سالگی، کودکان به طور مستمر ظرفیت سازماندهی کردن آنچه را که می‌بینند و تفسیر آن با توجه به موقعیت محیط و مقایسه آن با تجارب قبلی و ترکیب کارآمد آن با حرکات بدن را افزایش می‌دهند.
اگر کودک شما هنوز خیلی کوچک است، متوجه خواهید شد که چگونه در ابتدا، هنگام ارزیابی میزان نیروی لازم برای نگه داشتن چنگال در دست، اشتباه می‌کند یا آن را کنار غذا می‌اندازد یا چنان محکم آن را می‌گیرد که حرکاتش را به‌سختی انجام می‌دهد. کودک شما ممکن است بسیار مشتاقانه غذا بخورد، قاشق را نیز به‌خوبی به دست گرفته باشد و باوجوداین آن را درست به سمت دهانش نبرد و مسیردهانش را گم کند!
با توجه به وظیفه پیچیده‌ای که فرزند شما در حال انجام دادن آن است، می‌توانید برای کمک به برقراری هماهنگی دست و چشم او، با تهیه غذاهای انگشتی به کودک کمک کنید. در صورت امکان از ظروف و لیوان‌های مخصوص کودک یا کاسه‌های کوچک مناسب سن او استفاده کنید. اما مهم‌تر از همه، فرزندتان را تشویق کنید تا سعی کند تا آنجا که ممکن است مستقل باشد و چنانچه می‌بینید از این کار ناامید شده است، بیش از پیش حمایت و تشویقش کنید. او حتما موفق خواهد شد به تنهایی و به خوبی از پس خوردن غذایش بر بیاید.
