کودک شما قبل از اینکه صحبت کند، زبان را به‌خوبی یاد می‌گیرد. حتی ممکن است یادگیری آن را خیلی زود شروع کند؛ زیرا درحالی که در رحم شما بوده به صداهای محیط اطرافش گوش می‌داده است. در طول سال اول، زمینه‌های زبانی کودک بسیار پیشرفت خواهد کرد. او از طریق حرکات، صدای بلند و حتی خندیدن با شما ارتباط برقرار می‌کند.
ارتباط غیرکلامی بسیار مهم است؛ زیرا کودک شما هنوز توانایی برقراری ارتباط برای بیان خواسته‌ها و نیازهای خود از طریق کلمات را ندارد. آنجاست که زبان اشاره وارد صحنه می‌شود. این یکی از اولین راه‌هایی است که نوزادان قبل از اینکه بتوانند نیت خود را به زبان بیاورند، به وسیلهٔ آن ارتباط برقرار می‌کنند. این کار می‌تواند زمانی شروع شود که کودکان بین ۹ تا ۱۸ ماه دارند.
اشاره کردن ممکن است ساده به نظر برسد اما این‌طور نیست. مطالعات اخیر توانسته است نظریه‌های جالبی را در مورد اشاره کردن در کودکان نوپا ارائه دهد. یک مطالعه که در آلمان انجام شد، کودکان ۱۲ ماهه را هنگام اشاره کردن تجزیه‌و‌تحلیل کرد. نتایج نشان داد که وقتی بزرگسال توجه و علاقهٔ خود را نشان می‌دهند، نوزادان بیشتر از زمانی که بزرگسال توجه نمی‌کنند، اشاره می‌کنند.
این به ما می‌گوید که کوچولوی شما می‌تواند فکر خود را با شخص دیگری در میان بگذارد و حتی سعی کند با این حرکت ساده بر آنها تأثیر بگذارد. او می‌خواهد دنیای خود را با دیگران به اشتراک بگذارد. اشاره کردن، پایهٔ محکمی را قبل از فراگیری مهارت‌های زبانی ایجاد می‌کند و همچنین می‌توان آن را به عنوان مهارتی که دارای یک قصد اجتماعی است تفسیر کرد.
کودک شما می‌تواند با در نظر گرفتن اهداف مختلفی به چیزهای اطرافش اشاره کند. او می‌تواند به وقایع گذشته یا آینده رجوع کند، دربارهٔ چیزهایی که دیگر وجود ندارد “صحبت کند”. وقتی می‌خواهد به چیزی اشاره کند استنباط می‌کند و بیشتر از همه، تجارب خود را به اشتراک می‌گذارد. با توجه به قصد سه کودک نوع اشاره وجود دارد:
- اعلامی: اشاره به یک شیء مورد نظر. این اتفاق زمانی می‌افتد که کودک شما اشاره می‌کند تا چیزی را به شخص دیگری نشان دهد.
- ضروری: این زمانی است که کودک شما به چیزی که می‌خواهد اشاره می‌کند و انتظار دارد که شما آن را به او بدهید.
- توجه مشترک: توانایی او در اشاره به چیزی برای اینکه توجه شما را به آن جلب کند. این نیز یکی از اولین نشانه‌های تعامل اجتماعی است.
هدف‌گذاری اهداف متفاوتی دارد؛ بنابراین در این مرحله با یادگیری چیزهای کمی از شما، از آنها استفادهٔ زیادی می‌کنند. برای کمک به او در ایجاد مهارت اشاره کردن، رفتار خودتان را الگوی او قرار دهید. وقتی در مورد شیئی صحبت می‌کنید، به آن اشاره کنید. خواهید دید که چگونه او خود به خود شروع به انجام این کار می‌کند. همچنین می‌توانید با واکنش نشان دادن او را تشویق کنید، از او سؤال کنید، بخندید، یا اشیایی را که به آنها اشاره می‌کند به او بدهید.
مطالعات در مورد اشاره:
• Twelve-month-old’s point to share attention and interest
• A new look at infant pointing
