یکی از نگرانی‌های بزرگی که در حال تجربهٔ آن هستم و مطمئنم مادران دیگر و مادرانی در آینده نیز درگیر آن خواهند بود، این است که چه چیزی را به کودکانم یاد بدهم. چیزی بیشتر از آموزش‌های آکادمیک. من می‌خواهم مجموعه‌ای از اصول را به آنها برای زندگی انتقال دهم. من مجموعه‌ای از ابزارها را براساس آنچه در روان‌شناسی یاد گرفته‌ و در کارم تجربه کرده‌ام، در زمینهٔ دوران اولیهٔ زندگی کودکان جمع‌آوری کرده‌ام. این لیست به هیچ وجه قطعی نیست اما سعی می‌کنم آنچه را که واقعاً برایم مهم است و می‌خواهم فرزندانم یاد بگیرند بیان کنم.

این مجموعه “قوانین” فعلی من است با بسیاری از تغییرات، نکات اضافی و پیشرفت‌‌هایی که باید در ماه‌های آینده ایجاد شود (و سپس از آنها مطمئن خواهم بود).

هوش و استعداد ثابت نیستند اما قابل‌انعطاف‌اند. “کارول دوک” (استاد استنفورد مشهور در ایجاد و حمایت از اهمیت رشد در مقابل ذهنیت ثابت) تأکید می‌کند که هم بچه‌ها و هم بزرگسالانی که معتقدند هوش یا هر استعدادی مانند عضله است و اگر روی آن کار کنند، قوی‌تر می‌شوند، احتمالاً تلاش بیشتری می‌کنند و در نتیجه، موفق می‌شوند. من نمی‌توانم این تئوری را قاعده تبدیل کنم، و من بسیار توصیه می‌کنم که در اینجا سخنرانی Carol Dweck در TED را مشاهده کنید: https://www.ted.com/talks/carol_dweck_the_power_of_believing_that_you_can_improve

هوش برای رسیدن به موفقیت مهم‌ترین چیز نیست. من شیفته‌ٔ تمام تحقیقاتی شده‌ام که به اهمیت عوامل غیرشناختی برای موفقیت اشاره دارند. ریاضیات و خواندن مهم است اما به اصطلاح “مهارت نرم” از اهمیت بیشتری برخوردار است. توانایی کار با دیگران، ایجاد دوستی‌های پایدار و ایجاد روابط مستحکم بیشتر از مهارت‌های تحصیلی برای فرد مهم است. مهدکودک‌ها هرچه بیشتر و بیشتر تبدیل به محیطی علمی شده‌اند، در نتیجه ما نیز از فرصت‌هایی که بچه‌ها باید درسی را که واقعاً مهم است یاد بگیرند، کم می‌کنیم. به نظر می‌رسد، تمام آنچه شما باید یاد بگیرید، در واقع در مهدکودک یاد گرفته‌اید.

به‌هرحال موفقیت چیست؟ نسل ما با شنیدن اینکه مهم‌ترین چیز شاد بودن است بزرگ شد اما براساس مطالعه‌ای که انجمن مشاورهٔ کالج آمریکا در سال ۲۰۱۲ انجام داد، میزان افسردگی در دانشجویان دانشگاهی در حال افزایش است. هزاران انسان ممکن است معتقد باشند که دنبال کردن خوشحالی، راه‌حل است اما به نظر می‌رسد نتایج مثبتی ندارد. من مطمئن هستم که چگونه در پایان به فرزندانم آموزش می‌دهم و در پاسخ مستقیم به این سؤال، نتیجه می‌گیرم که جست‌وجوی سعادت همه چیز نیست. بااین‌حال، این جایی است که من هنوز هم سعی می‌کنم بهترین راه را برای اطمینان از آمادگی بچه‌هایم برای روبه‌رو شدن با موانع در آینده و در عین حال یافتن وقت برای لذت بردن از بسیاری از چیزهای مثبت زندگی تدوین کنم.

این سه مورد اول در لیست من است و شامل مواردی می‌شود که بیش از همه به آنها فکر کرده‌ام. با نزدیک شدن به فصل پاییز، من بیشتر مطالعه و تأمل می‌کنم تا لیست کامل‌تری را ارائه کنم. لطفاً در صورت داشتن هرگونه “قانون زندگی” یا نکاتی در مورد والدین جدید (یا نه چندان جدید!) در قسمت زیر نظر دهید! شاید بتوانیم لیست مشخص‌تری را با هم ارائه دهیم.