بر اساس کتاب معروف Fundamental Motor Patterns ، نوشته Ralph Wickstrom ، پرش یک مهارت حرکتی اساسی بزرگ است که شامل انتقال وزن از یک یا هر دو پا به هر دو پا ، با یک لحظه نیمه پروازی است. ما می توانیم پرش را به سه فعالیت جداگانه و در عین حال وابسته به یکدیگر تقسیم کنیم: خیز ، پرواز و فرود. به عنوان والدین کودک پیش دبستانی ، احتمالاً بسیار بیشتر از دو مرحله دیگر به فرود ایمن اهمیت می دهید.
پرش افقی و پرش عمودی در بسیاری از ورزش ها ، بازی ها و فعالیت هایی که دختر پرانرژی شما به زودی با آنها روبرو خواهد شد ، مورد استفاده قرار می گیرند. با این حال ، فراتر از آنکه پرش عملی در زندگی روزمره کودک است ، این مهارتی است که بسیاری از فرایندهای رشد دیگر مانند هماهنگی بینایی – فضایی ، توجه ، حافظه بدن ، ثبات هسته ای و حتی اعتماد به نفس را تشویق می کند.
احتمال این وجود دارد که در سن 2 سالگی دخترتان در حال کشف اشکال مختلف پریدن بود که به احتمال زیاد رو به جلو است. در طول آزمایشاتش ، ممکن است حرکات وی ناهماهنگ به نظر برسد: او دستها را درگیر نکرده است ، هنگام بلند شدن پاها همیشه به شکل یکسانی خم نشده اند ، و غیره. در حدود 36 ماهگی ، مشاهده خواهید کرد که پرش های کودک شما به طور فزاینده ای پیچیده شده است. هر دو پرش عمودی و افقی بدن را درگیر حرکت می کند. به عنوان مثال ، او هر پرش را با تکان دادن از بازوها شروع می کند ، و در طول پرواز آنها را در طرفین خود خواهد داشت تا تعادل خود را حفظ کند. با رسیدن به 48 ماهگی ، بسیاری از کودکان قدرت و کنترل حرکتی کافی را بدست آورده اند تا با اطمینان از پله های کوچک بالا و پایین بپرند ، برای چند ثانیه روی یک پا بپرند ، با هر دو پا همزمان شروع و فرود بیایند و حتی به عقب بپرند.
