براساس اعلام سازمان جهانی بهداشت، هرساله تقریباً ۱۵ میلیون نوزاد نارس به دنیا می‌آیند. زودرس بودن به معنای متولد شدن نوزاد قبل از هفتهٔ سی‌و‌هفتم بارداری است. براساس گفتهٔ مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها در ایالات متحده، نوزادان نارس بیشتر از سایر نوزادان در معرض خطر بیماری‌های تنفسی و ناتوانی‌های ذهنی هستند. حتی زندگی آنها به دلیل عدم مداخله، منابع و مراقبت‌های ویژه در برخی از مراکز بهداشتی درمانی در معرض خطر است. بااین‌حال، تحقیقات نشان داده است که اگر والدین چندین ساعت در روز با نوزادان تماس فیزیکی داشته باشند، این خطرات کاهش می‌یابد.

مراقبت کانگورویی روشی که در آن مادر که کودک خود را در تماس کامل با بدن خود (پوست به پوست) نگه می‌دارد. برای گرم نگه داشتن کودک باید پشت او را با پتو بپوشاند. مطالعات نشان می‌دهد که این روش علائم حیاتی و تکاملی نوزادان نارس را بهبود می‌بخشد و حتی می‌تواند جان آنها را نجات دهد.

مطالعات نشان می‌دهد که رشد کودک و برخی از سیستم‌های بدن، مانند ضربان قلب به تماس مادر حساس‌اند؛ بنابراین، وقتی نوزادان نارس به دنیا می‌آیند، تکامل این سیستم‌ها مختل می‌شود. مراقبت کانگورویی می‌تواند محیط رحم را شبیه‌سازی کند و گرما و تماس مادرانه را که قرار است نوزادان هنگام رشد در رحم داشته باشند فراهم کند.

امروزه، ما می‌دانیم که تماس‌های جسمی زیاد با والدین برای کودکان، به‌ویژه نوزادان نارس، چقدر مهم است. به دلیل مزایای بسیار زیاد آن، متخصصان پیشنهاد می‌کنند که مادران از روش مراقبت کانگورویی برای تمام نوزادان، چه نارس و چه غیرنارس استفاده کنند.