آیا تابه‌حال فکر کرده‌اید که کودک ۳ یا ۴ سالهٔ شما چگونه درک خود را از ویژگی‌ها افزایش داده است؟ آیا وقتی کودک شما غذای نرم را با چنگال خرد می‌کند و غذای خودش را می‌خورد، واقعاً می‌فهمد که باید چگونه از ظروف غذا استفاده کند یا این رفتار، تقلیدی محض است؟ در چه لحظه‌ای این مرحلهٔ مهم شناختی برای کودک حاصل می‌شود؟ در این مقاله، ما در مورد چگونگی رشد کودکان پیش‌دبستانی در پیدا کردن روابط و الگوهای بین اشیا، ویژگی‌های فیزیکی و ویژگی‌های انتزاعی آنها صحبت خواهیم کرد.

در حدود ۳ سالگی، کودکان هنوز در حال یادگیری این هستند که اشیا را با توجه به شکل و رنگ آنها، از جمله سایر ویژگی‌های جسمی شناسایی و طبقه‌بندی کنند. بین ۳ تا ۴ سالگی، کودکان درک پیچیده‌تری از اشیا و خصوصیات انتزاعی آنها، مانند نحوهٔ استفاده و کاربردشان پیدا می‌کنند. از طرف دیگر، بچه‌های بزرگ‌تر و بزرگسالان از نظر عملکرد و روابط پیچیدهٔ علت‌ومعلولی بدون زحمت فکر می‌کنند.

تیمی از محققان روان‌شناسی از دانشگاه کالیفرنیا در سن دیگو، دانشگاه وندربیلت و دانشگاه مینه سوتا بررسی کردند که چه زمان و چگونه کودکان پیش‌دبستانی از اطلاعات انتزاعی برای ارتباط اشیایی که در زندگی روزمره، آنها را احاطه کرده‌اند، استفاده می‌کنند. در سال ۲۰۰۲، آنها تحقیقی را انجام دادند كه در آن، ظروف آشپزخانهٔ رایج را به كودكان ۳ و ۴ ساله دادند، به آنها دستور دادند كه اشیا را از نظر شكل یا عملكرد با هم مطابقت دهند و سپس پاسخ‌های كودكان را مشاهده کردند.

آنها دریافتند که بچه‌های ۴ ساله در پیروی از هردو قانون مشکلی ندارند اما کودکان ۳ ساله هنگام تلاش برای شناسایی اشیا با عملکرد خود، سردرگم می‌شوند. با وجوداین، اگر هیچ دستورالعملی داده نشود، بچه‌های ۴ ساله تمایل به مطابقت اشیا با شکل‌ها را دارند، مگر اینکه چیزی غیر از این از آنها خواسته شود. این نشان داد که تا این سن، بیشتر بچه‌ها می‌توانند هم شکل و هم عملکرد اشیایی را که مرتب در معرض آنها هستند، درک کنند. آنها نتیجه گرفتند که بچه‌ها در حدود ۳۶ تا ۴۸ ماهگی در حال توسعه مهارت‌های تفکر مفهومی و انتزاعی خود هستند.