به دنیا آمدن نوزاد، کارها و مسئولیت‌های بسیار زیادی نیز با خود به همراه دارد. تقسیم کردن یا نکردن کارهای خانه و امور مراقبت از کودک، می‌تواند رابطهٔ شما را با شریک زندگی‌تان تقویت یا آن را تخریب کند. مطالعات مختلف درصدهای متفاوتی ارائه می‌دهند اما به طور متوسط بیش از ۵۰٪ از زوجین در طی سه سال اول پیس از تولد کودک، نسبت به زندگی خود احساس رضایت ندارند. سؤال این است که برای تقسیم وظایف پدر و مادر چه کارهایی می‌توانیم انجام دهیم تا در نهایت بتوانیم بگومگوهای پی در پی والدین را کاهش دهیم؟
یافتن راهی برای موفقیت در عبور از استرس شامل اجتناب از تداخل ایجاد کردن در کارهای منزل است. میزان مشارکت همسران در کارهای خانه یا حداقل چنین برداشتی معمولاً پیش‌بینی‌کنندهٔ میزان رضایت از روابط است (به‌ویژه برای زنان). برای اینکه به کودکتان اجازه دهید که صحنهٔ خانه را در دست بگیرد ابتدا باید اطمینان حاصل کنید که همه چیز در پشت صحنه فراهم است و این شامل کارهای خانه نیز می‌شود.
هنگام تقسیم کارهای خانه، اولویت‌های خود را با شریک زندگی خود تعیین کنید و دربارهٔ آنچه برای هریک از شما مهم است بحث کنید. شما هردو متفاوت هستید؛ بنابراین هنگامی که تصمیم می‌گیرید چه کسی چه کاری انجام می‌دهد، در نظر بگیرید که هریک از شما از انجام چه کاری بیشتر لذت می‌برد. تهیهٔ لیستی از کارهای خانه که هر دوی شما اصلاً دوست ندارید آنها انجام دهید می‌تواند مفید باشد. اگر هردو از بخشی از کارهایتان متنفر هستید، به نوبت آنها را انجام دهید یا راهی برای انجام عادلانهٔ آن کارها در نظر بگیرید. همچنین برنامهٔ شخص مقابل را نیز در نظر بگیرید، کار سختی را به او تحمیل نکنید یا لیست خود را بر اساس انتظارات غیرواقعی تکمیل نکنید.
به عنوان یک زن و شوهر با چالش‌های زیادی روبه‌رو خواهید شد اما بدانید که هر چقدر ابهام در کارهای خانه و امور مربوط‌به کودک شما کمتر باشد، احتمال اینکه کینه و تنش در روابط شما ریشه‌دار شود، کمتر است. در نهایت، لیستی که تهیه کرده‌اید در حکم یک قرارداد است، قراردادی که ممکن است ویرایش، فسخ یا کنار گذاشته شود. نکتهٔ اصلی در این مقاله این است که بفهمید چه چیزی برای شما بهتر است، دربارهٔ آن با همسرتان صحبت کنید و برای اجرای آن سعی کنید. بدترین اتفاق، تهیهٔ لیستی ناموفق است که در این صورت نیز شما آن را نادیده می‌گیرید و راهی دیگر برای بهبود عملکرد آن پیدا می‌کنید. نکتهٔ مهم این است که هردوی شما دربارهٔ چگونگی انجام کارها تا زمانی که فرزند شما بتواند کارهای شخصی‌اش را انجام دهد، توافق کنید.
