برخی از مهارتهای کلیدی تفکر ما از آن زمانی که ما بچه های کوچک کنجکاوی بودیم و می خواستیم دنیای خود را کشف کنیم ، توسعه یافته است. در مورد برخی از آنها و نحوه پرورش آنها در بازی کمی بیشتر بیاموزید.

علت و معلول: ظهور این مهارت نشانه اولیه هوش است. نوزادان به طور تصادفی تاثیری را که روی اشیا می گذارند تجربه می کنند – مثل اینکه به طور تصادفی یک توپ رول کرده و روشن شوند**. در ابتدا ، آنها بین عمل خود و نتیجه ای که به دست می آورد ارتباط برقرار نمی کنند ، اما پس از آن ، در حدود 7 ماهگی ، نوزادان شروع به یادگیری می کنند که می توانند بر محیط اطراف خود تأثیر بگذارند و اتفاقات را رقم fزنند. سپس آنها با هدف شروع به کار می کنند تا نتیجه مطلوبی مانند فشار دادن دکمه ای برای پخش صدا بدست آورند.

روابط فضایی: ما از این مهارت برای حل مشکلات روزمره استفاده می کنیم. این به ما کمک می کند تا بفهمیم همه چیز چگونه در کنار هم قرار دارند کودکان از طریق بازی با قرار دادن اشیا در ظروف مختلف یا مثلاً چرخاندن یک شی به اطراف و جا دادن آن در یک جعبه مرتب سازی شکل ، آن را تجربه می کنند. کودکان نوپا سپس می آموزند که اشیا از قطعات تشکیل شده اند و می توان این قطعات را در کنار هم قرار داد و چیز جدیدی ساخت. این را می توان هنگام بازی با بلوک های ساختمانی مشاهده کرد.

طبقه بندی: این توانایی مقایسه شباهت ها و تفاوت ها و دسته بندی اشیا به گروه ها است. کودکان ابتدا شروع به یادگیری تطبیق و مرتب سازی اطلاعات می کنند که از دنیای اطراف خود دریافت می کنند. در حدود 2.5 سال ، کودکان در مورد اندازه یاد می گیرند و شروع به سازماندهی اشیا از کوچکترین تا بزرگترین ، یا برعکس می کنند. با رسیدن به 3 سالگی ، آنها درک مفهوم کمیت و مفاهیم عددی را شروع می کنند. با این مهارت های تفکر ، کودکان می توانند الگوها را تشخیص دهند و در دنیای اطراف خود مقایسه کنند.

مهارت های تفکر نمادین: این مهارت ها از زمانی شروع می شوند که بچه ها حدود 2 سال دارند. این به معنای داشتن توانایی استفاده از جایگزین ، مانند جعبه ، برای یک شی دیگر ، مانند سفینه فضایی است. این مهارت های تفکر نمادین برای درک این نکته لازم است که مفاهیمی مانند کلمات برای اشیا و افراد نمادی هستند و از مفاهیم عددی برای شمارش استفاده می شود.

همه این مهارت ها در کنار هم به کودکان کمک می کند تا درک کنند دنیای آنها چگونه کار می کند. آنها ابزار لازم را برای حل مشکلات ، سازماندهی اطلاعات ، ساخت دانش جدید و استفاده از تخیلات خود به آنها می دهند.

شما به عنوان یک والدین یا پرستار، نقش ویژه ای در کمک به کودک خود دارید تا از طریق بازی یاد بگیرد. اگرچه بیشتر این یادگیری ها می تواند به طور طبیعی اتفاق بیفتد ، شما یک بازیکن اصلی هستید. شما فرصت های مناسبی را برای کاوش و آزمایش ارائه می دهید ، حل مسئله را تشویق می کنید و وسایل مناسبی را ارائه می دهید که باعث ایجاد تخیل می شود! شما در حال ایجاد مهارت های تفکر هستید که به کودک شما در بقیه عمر کمک می کند. برای ایده های دیگر در مورد زمان بازی و نحوه پرورش این مهارت های تفکر در برنامه کودک خود ، از برنامه آوک دیدن کنید.

 

منابع: