بازی قسمتی اساسی از رشد کودک شماست. با بازی کردن او می‌آموزد جهان چگونه کار می‌کند، روابط مختلفی را برقرار می‌کند و مهارت‌هایی را که برای فعالیت‌های روزمره نیاز دارد، تقویت می‌کند. بخش مهمی از این مرحله، شامل این است که کودک شما یاد بگیرد که چگونه خودش کاوش و بازی کند. یادگیری این موضوع به وی فرصت می‌دهد تا نحوهٔ کار با اشیا را درک کند، خلاقیت ایجاد کند، عزت‌نفس خود را تقویت کند و انگیزهٔ بیشتری برای پذیرش سختی‌ها در آینده پیدا کند. در طی

۱۰-۹ ماهگی می‌توانید کودک خود را تشویق کنید تا درحالی که در آن نزدیکی هستید، به‌تنهایی بازی کند. چطور؟

• به او احساس امنیت دهید: اگر کودک شما در محیطی حمایتی و ایمن بازی کند، احساس می‌کند که می‌تواند حرکت کند و آنچه را که در اطرافش است کشف کند. همچنین اگر مطمئن هستید که او صدمه نمی‌بیند و آسیبی او را تهدید نمی‌کند می‌توانید اجازه دهید به تنهایی بازی کند تا از این طریق استقلال بیشتری پیدا کند. زمین‌های بازی برای او یک منطقهٔ امن عالی است. این مکان‌ها به شما این امکان را می‌دهند که در نزدیکی او باشید و بر او نظارت داشته باشید درحالی که به او فرصت می‌دهید اسباب‌بازی‌هایش را جست‌وجو کند و حتی سینه‌خیز برود، نشستن، بالا کشیدن و گشت‌و‌گذار در اطراف را تمرین کند.
• اسباب‌بازی‌هایی را که در اطراف او قرار دارد، عوض کنید: اسباب‌بازی‌هایی را که می‌دانید او دوست دارد نزدیکش قرار دهید. آن اسباب‌بازی‌هایی که او می‌داند چگونه باید آنها را دستکاری کند و با آنها آشناست. بااین‌حال، هرازگاهی یک مورد جدید را برای جلب توجه او بگذارید. لزوماً نباید یک اسباب‌بازی کاملاً جدید باشد، شما همیشه می‌توانید از اسباب‌بازی‌های قدیمی استفاده کنید یا حتی بعضی از آنها را بردارید و آنها را به مدت یک هفته پنهان کنید و دوباره در اختیارش قرار دهید.
•  انواع مختلف اسباب‌بازی‌ها را برای کاوش در اختیارش بگذارید: یکی از راه‌هایی که کودک شما دربارهٔ محیط اطراف خود می‌آموزد، استفاده از حواس اوست. سعی کنید او را با بافت‌ها، بوها و صداهای مختلف درگیر کنید. اسباب‌بازی‌های دارای دکمه و چرخ نیز توجه او را به خود جلب می‌کنند. او آن‌قدر شیفته آن اسباب‌بازی‌ها خواهد شد که می‌خواهد نحوهٔ کار با آنها را کشف کند. همچنین کودک تکرار را دوست دارد؛ زیرا با تکرار کم‌کم می‌فهمد چیزها چگونه کار می‌کنند؛ بنابراین ممکن است ببینید که او یک جعبه را بارها با اشیا پر و دوباره آن را خالی می‌کند.
• راه او را دنبال کنید: چیزهایی را که به آنها علاقه دارد در نظر بگیرید و این چیزها را در بازی‌هایی که انجام می‌دهد بگنجانید. او ممکن است به سازهای پرسروصدا علاقه داشته باشد، ممکن است بازی ساختن با بلوک‌ها را دوست داشته باشد یا ممکن است به سمت تصاویر کتاب‌ها جلب شود. هرکس چیزهای مختلفی را ترجیح می‌دهد؛ بنابراین هنگام تشویق به سرگرمی این نکات را در ذهن داشته باشید.
• بازی موازی را تمرین کنید: در این نوع بازی‌ها بدون تعامل یا بازی با فرزندتان در کنار هم بازی خواهید کرد. حتی اگر به نظر برسد که او دارد کارهای خودش را انجام می‌دهد، در حال تماشای حرکت‌های شماست و از طریق آنها یاد می‌گیرد. این واقعیت که شما در حال الگوسازی برای او هستید درحالی که به او فضای کافی برای تشخیص آن را می‌دهید، باعث رشد استقلال، تصمیم‌گیری و مهارت حل مسئله در او می‌شود.
• محدود کردن زمان استفاده از وسایل الکترونیکی: ما قبلاً درمورد مواجهه کودک با وسایل الکترونیکی صحبت کرده‌ایم. وقتی استفاده از آن به عادت تبدیل می‌شود، تحریک حسی آن‌قدر زیاد می‌شود که یک اسباب‌بازی معمولی می‌تواند برای رقابت با آن مشکل داشته باشد. از روشن کردن تلویزیون حتی اگر کودک به آن نگاه هم نمی‌کند، خودداری کنید و در عوض اسباب‌بازی‌های رنگی داشته باشید که فرزندتان می‌تواند با آنها بازی کند.

بدانید که نیازی نیست هردقیقه و هرروز کوچولوی خود را سرگرم کنید، در عوض سعی کنید دوره‌های بازی کوتاه مدت اما معنی‌دار را تشویق کنید که در آن او می‌تواند جهان را خودش کشف کند. کوچولوی شما ظرفیت بسیار زیادی در بازی، یادگیری، خلاقیت و ابتکار دارد.