پس از جنگ جهانی دوم محققان در انگلیس در مورد شرایط مادران در این کشور کنجکاو شدند. آنها تصمیم گرفتند از هر زنی که در یک دورهٔ یک هفته‌ای در سال ۱۹۴۶ زایمان کرده‌است، نظرسنجی کنند و حدود ۱۴۰۰۰ پرسشنامهٔ دقیق در مورد نحوهٔ زایمان در آن زمان در انگلیس جمع‌آوری کردند. آنها این موضوع را نسل به نسل تکرار کرده‌اند و در مجموع ۷۰۰۰۰ نفر را مورد بررسی قرار داده‌اند و تحقیقات مداوم در مورد زندگی شرکت‌کنندگان را طی یک دورهٔ ۷۰ ساله انجام داده‌اند. این نظرسنجی‌ها اطلاعاتی در مورد تحصیلات، شغل، خانواده، والدین، سلامت جسمی و روانی آنها جمع‌آوری می‌کند. آنها همچنین نگرش‌های اجتماعی را در نظر می‌گیرند و آزمون‌های شناختی را در سنین مختلف اعمال می‌کنند.
اگرچه یافته‌های متعددی از این مطالعه حاصل شده است، “هلن پیرسون” (روزنامه‌نگار، نویسنده و مادر) دو نکتهٔ اساسی را از این مطالعه نتیجه می‌گیرد؛ اولین نکته این است که به طور متوسط کودکانی که در فقر به دنیا می‌آیند و بزرگ می‌شوند، در هر معیاری کمتر موفق‌اند. این تکان‌دهنده نیست اما ذکر آن همچنان مهم است؛ زیرا به نکتهٔ دوم مربوط می‌شود؛ امور مربوط به فرزندپروری.
محققان، بچه‌های متولدشده در شرایط محروم و مشابه را مقایسه کردند و سپس آنها را دنبال کردند تا ببینند کدام‌یک، این عوامل را شکست داده‌اند و چرا. این امر به محققان این امکان را می‌دهد تا مشخص کنند کدام‌یک از رفتارهای والدین در هنگام کمک به رشد کودکان بیشتر تأثیر دارد. خبر خوب این است که بیشتر آنها بدون توجه به وضعیت اقتصادی در دسترس هر پدر و مادری است.
این موارد برخی از کارهایی است که والدین انجام می‌دهند و نتایج مطلوبی از آن گرفته‌اند:
- صحبت کردن با بچه‌هایشان و گوش دادن به آنها
- به وضوح ابراز علاقه کردن و آرزو خوشبختی کردن برای آنها در آیندهٔ
- گرم و دوست‌داشتنی بودن
- آموزش حروف و اعداد به آنها
- با هم به گشت‌وگذار رفتن
- هرروز برای آنها کتاب خواندن
- آنها را به خواندن برای لذت بردن تشویق کردن
- حفظ یک ساعت خواب منظم
اگرچه بیشتر این موارد (یا همهٔ آنها!) بسیار واضح‌اند اما آن‌قدر ساده‌اند که می‌توانند به دلیل برنامه‌های فراوان ما و تمایل ما به پیچیدگی بیش از حد امور، فراموش شوند و یا کنار گذاشته شوند. گذراندن وقت باکیفیت با فرزندانمان به همین سادگی است؛ برای نگاه کردن دقیق به آنها اندکی وقت بگذارید، با دقت به سخنان آنها گوش فرادهید و با آنها گفت‌وگو کنید! وقتی نوبت به والدین می‌رسد، هرچیز کوچکی مهم است. هرچقدر که برای شما پیش‌پاافتاده باشد، برای فرزندان شما معنای زیادی دارد. آنها توجه می‌کنند. این کارهای کوچکی که شما با هم انجام می‌دهید، حتی کارهای عادی، مهم‌اند و تأثیر زیادی در آینده آنها دارند.
