مطالعات نشان داده‌است که سختار مغز زنان در دوران بارداری تغییر می‌کند. هریک از این تغییرات هدف خاصی دارند. یکی از آنها این است که مغز تقریباً ۷٪ کوچک می‌شود، که می‌تواند به دلیل تغییرات ساختاری یا اتصالات جدید عصبی باشد. مطالعات نشان می‌دهند که مناطق مسئول محبت فعال می‌شود و مناطقی که قضاوت می‌کنند غیرفعال می‌شوند. به همین دلیل مادران کمتر در مورد فرزندان خود قضاوت می‌کنند. بسیاری از زنان باردار در دوران بارداری احساس حواس‌پرتی بیشتری می‌کنند. بااین‌حال، مطالعات نشان می‌دهند که بارداری هوش را تحریک می‌کند؛ بنابراین، زنی که باردار است تغییرات مثبتی را تجربه می‌کند. به گفتهٔ کارشناسان، حواس‌پرتی داشتن، نتیجهٔ توجه بیشتر مادر باردار به کاری است که انجام می‌دهد و به این ترتیب، او می‌تواند تشخیص بدهد که چه زمانی حواسش پرت می‌شود.

تغییرات هورمونی در دوران بارداری کاملاً مشهود است. افزایش هورمون پروژسترون باعث کاهش تولید کورتیزول می‌شود که از کودک در برابر فشارهای عصبی مادر محافظت می‌کند. علاوه‌براین، افزایش سطح اکسی‌توسین به ایجاد پیوند دلبستگی و اعتماد بین مادر و کودک کمک می‌کند. سطح اکسی‌توسین در هنگام تولد افزایش می‌یابد تا درد را کاهش دهد و در دوران شیردهی، شیر کودک را تأمین کند.

اگر این تغییرات گفته‌شده برای اثبات این مسئله کافی نیست، هوشیاری و حواس مادر نیز از جمله بویایی و شنوایی او در دوران بارداری و پس از آن افزایش می‌یابد. این به مادران کمک می‌کند تا صدای گریهٔ کودک خود را از میان صدای گریهٔ دیگر بچه‌ها تشخیص دهند یا تشخیص دهند که کودک در معرض خطر است.

هریک از این تغییرات در مغز، به مادر این امکان را می‌دهد که بتواند کودک خود را پرورش دهد و از او مراقبت کند. دلبستگی و ارتباط بین مادر و کودک از دوران بارداری آغاز می‌شود و با تولد و رشد کودک افزایش می‌یابد.