آنچه در این مقاله میخوانید:
حرفزدن کودکان، قاعده و قانون خاصی ندارد. همهی بچهها در این زمینه رفتار، توانایی و عادت یکسانی ندارند. بنابراین یکی از اشتباههای متداول پدر و مادرها این است که دایرهی لغت فرزندشان را با همسنوسالهایش مقایسه میکنند و اگر کودکشان کمتر از بچههای اطرافیان حرف بزند، نسبت به تواناییهای او دچار تردید میشوند. بسیاری از این نگرانیها، بیپایه و اساس است؛ چراکه، هر فرد، مسیر رشد شخصی خودش را طی میکند و قرار نیست همهی آدمها روی یک ریل واحد شروع به حرکت کنند.
پرداختن به مهارت زبانی کودکان، باید بهصورت شخصیسازیشده و متناسب با نیازهای ذهنی و جسمی هر فرد تعیین شود. بااینحال، مطابق گزارشها و آمار، میشود میانگینی از تعداد کلماتی که کودکان در هر بازهی سنی میتوانند به زبان بیاورند، تعیین کرد. این میانگینها، چیز خاصی را نشان نمیدهند؛ توانایی ذهنی فرزند شما را زیر سؤال نمیبرند؛ تنها یک گزارش عمومی از وضعیت کودکان همسن ارائه میدهند.
مطابق این گزارشها، کودکان در سن دو سالگی، معمولاً میتوانند بیش از پنجاه کلمه بگویند. این عدد در آستانهی سه سالگی به بیش از چهارصدوپنجاه کلمه میرسد. بنابراین، برای دورهی دو تا سه سالگی میشود میانگین 450-50 کلمه را تعیین کرد.
چرا میگوییم این آمارها نباید شما را ناامید کنند؟ به این دلیل که سرعت رشد مهارت زبانی و حرفزدن کودکان، در طول زمان یکسان نیست. ممکن است بچهای از همان آغاز سن دو سالگی به سرعت مناسب و یکنواختی از رشد برسد، اما فرزند شما در حرفزدن، ششماه دیرتر، اما با سرعتی بیشتر و چشمگیرتر پیشرفت کند.
حرفزدن کودکان دو تا سه ساله
رشد مهارت حرفزدن کودکان بازهی سنی دو الی سه ساله، تفاوت زیادی با بچههای کمسنوسالتر دارد و کمک به آنها هم متفاوت است.
در مقالهی دیگری از آوک، دربارهی مهارت زبانی بچههای زیر دو سال بخوانید:
بچههای دو الی سهسال، آرشیو مناسبی از انواع اصوات، ادای حروف و آواهای مشابه دارند. ثبت و ضبط حروف و کلمات در این بازهی سنی، بهاندازهی سنین کمتر از دو سال اهمیت ندارد. در این دوره، بچهها بهقدر کافی در معرض شنیدن قرار گرفتهاند؛ بیشتر به مداخلههای اصلاحی، تشویقکننده و حامی نیاز دارند. در ادامهی این یادداشت، نکات و راهکارهایی میخوانید، که میتواند به حرفزدن بچههای دو الی سه ساله کمک کند.
چند راهکار برای کمک به رشد مهارت زبانی کودکان دو تا سه ساله
- پا را از کلمات فراتر بگذارید. در این بازهی سنی، مهمترین کمکی که میتوانید در حق فرزندتان انجام دهید، کمک به جملهسازی است. طوری با او حرف بزنید، که بتواند از کنارهم قراردادن کلماتی که در این دو سال شنیده، استفاده کند و آنها را کنار هم ردیف کند. برای این کار، سعی کنید با اختصار و تککلمهای به سؤالهایش جواب ندهید. «بله» و «خیر» را کنار بگذارید و هر سؤال را با چیدمان سادهای از کلمات، بهصورت شمرده، پاسخ دهید.
- برای حرفزدن کودکان زمان بگذارید. برای بچهها سخت است که زود بتوانند جملهسازی کنند و کلمات مدنظرشان را پیدا کنند. به آنها فرصت بدهید و صبور باشید تا هرطور شده، جملهشان را به انتها برسانند.
مطالب بیشتری دربارهی حرفزدن کودکان بخوانید:
- اول هر جمله، نام کودکتان را بگویید. این کار باعث میشود توجه بیشتری به آن جمله داشته باشد. با همین تمرین ساده میتوانید او را نسبت به جملهها حساستر کنید.
- بهسراغ دستهبندی بروید. کلمات مرتبط با هم را توی ذهن فرزندتان دستهبندی کنید. بهعنوان مثال وقتی میخواهید به او سیب بدهید، بگویید از میان میوهها، چه میوههایی توی یخچال دارید و سیب میتواند پیشنهاد خوبی برای الآن باشد. انواع وسایل آشپزخانه، انواع اسباببازی، انواع حیوانات را هم همینطور با دستهبندی در ذهنش جا بیندازید. ممکن است در این دو سال، کلمات زیادی شنیده باشد، اما ارتباط آنها را با یکدیگر نداند.